“ไม่ต้องมาทำหน้างง ฉันก็กำลังบอกเธออยู่นี่ไง” การะเกดบอกเสียงสะบัด “ทางนั้นขอเปลี่ยนข้อเสนอก็แค่ยกเลิกงานแต่งงานแล้วให้เธอไปอยู่กับเขาเร็วขึ้นแค่นั้น”
“ยกเลิกงานแต่งงาน!” คราวนี้น้ำเสียงของการะบุหนิงเปลี่ยนเป็นตกใจ หล่อนร้องออกมาเสียงดังลั่นเสียจนการะเกดอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปหยิกต้นแขนการะบุหนิงแรงๆ อย่างโมโห
“โอย...ใช่! ยกเลิกงานแต่งงาน แล้วเธอจะตะโกนเสียงดังทำไมนักหนา ไป... รีบไปเก็บของเดี๋ยวนี้เลย”
“แต่คุณหญิงคะ...”
การะบุหนิงพยายามอ้อนวอน หัวใจของหล่อนวับหายกับข้อเสนอนี้
แค่การแต่งงาน...แต่งงานเพราะล้างหนี้หล่อนก็อดสูแก่ใจตนเองมากพอแล้ว
แต่ตอนนี้...จู่ๆ ผู้ชายคนนั้นก็คิดจะกดหล่อนให้ต่ำลง ให้หล่อนรู้สึกต่ำต้อยด้อยค่าที่เขาเพิ่งจะคิดได้ว่าหล่อนไม่มีค่าพอจะให้เขาแต่งงานด้วย!
ให้หล่อนลดสถานะตัวเองจากภรรยา...ไปสู่สถานะนางบำเรอ...
“มาแต่เต่ออะไร” การะเกดมองสีหน้าซีดเผือดของลูกเลี้ย
