ตอนที่21
802 คำ
“ก็ไม่มีอะไรมาก แม่แค่อยากเห็นหน้าดอกแก้วชัดๆ ก็แค่นั้น แล้วจะได้พาไปแปลงโฉมซะหน่อย คืนนี้แม่จะพาไปออกงานตามที่มิสเตอร์แมคไกวร์สั่งมา”
“อ้อ” กาสะลองพยักหน้ารับรู้ เหตุผลของมารดาทำให้อารมณ์ร้ายๆ ด้วยความริษยาของหล่อนแจ่มใสขึ้น ทว่ากษิดิษย์ได้ยินถ้อยคำนั้นก็หน้าซีดเผือด
“เอ่อ...คุณหญิงคะ คุณดอกแก้วไม่อยู่ค่ะเห็นว่าออกไปธุระตั้งแต่เช้าแล้ว”
ถ้อยคำรายงานกล้าๆ กลัวๆ ของบัวทำให้คุณหญิงการะเกดที่อารมณ์ดีๆ อยู่ในเช้านี้ขมวดคิ้วมุ่น
“เอ๊ะ! แม่ดอกแก้วเขาไปไหน”
“คือ...ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ” บัวตอบแล้วรีบก้มหน้าลงเมื่อคุณหญิงการะเกดปรายตามองดุจัด
“ไป! จะรีบไปไหนก็ไป ใช้อะไรไม่ได้ดังใจเลย”
คุณหญิงการะเกดเอะอะใส่บัวอย่างไม่พอใจ ทว่าเมื่อแม่สาวใช้ยอบตัวลงทำท่าจะออกไปจริงๆ หล่อนก็รั้งอีกฝ่ายไว้ก่อนพร้อมกับสั่งเสียงเข้ม
“ถ้าแม่ดอกแก้วกลับมาบอกให้มาพบฉันด่วน แต่ถ้าเกินบ่ายโมงแล้วไม่กลับมาแกต้องมารายงานฉันเข้าใจไหม”
“ค่ะคุณหญิง”
หมดสิ้นคำสั่งหล่อนก็โบกมือไล่บัวไป ใบหน้าที่เริ่มมีรอยเหี่ยวย่นตามวัยนั้นตึงด้วยความโมโหที่การะบุหนิงออกไปข้างนอกโดยที่หล่อนไม่รู้
ดอกแก้วกล้าขัดคำสั่งหล่อนแล้วออกไปข้างนอกโดยไม่ขออนุญาตก่อนอย่างนั้นหรือ!
กลับมาเห็นจะต้องดุด่ากันเสียแล้ว!
“คุณหญิงอย่าโมโหดอกแก้วเลยแล้วกัน แกอาจมีธุระแถวนี้และไปไม่นานหรอก”
กษิดิษย์พยายามไกล่เกลี่ย ทำให้คุณหญิงหันไปมองขวับทางสามีด้วยสีหน้าเหมือนงูโดนตีขนดหาง
“ไม่ได้หรอกค่ะ! กฏก็ต้องเป็นกฏ! แม่ดอกแก้วจะมาแหกกฏของฉันไม่ได้!”
หล่อนบอกเสียงเกรี้ยวกราด ทำให้กษิดิษย์ได้แต่นิ่งเงียบไม่ต่อปากต่อคำอะไร ขณะที่กาสะลองได้แต่นั่งฟังเงียบๆ ไม่ห้ามปรามที่คุณหญิงการะเกดจะลงโทษการะบุหนิง
ตอนนี้ความรู้สึกของหล่อนมีเพียงอย่างเดียว...สะใจ!
การะบุหนิงคะเนด้วยสายตาแล้วมองว่าตึกตรงหน้าหล่อนน่าจะสูงไม่ต่ำกว่าสามสิบชั้น ตึกแห่งนี้ตั้งอยู่บนถนนสายเศรษฐกิจสำคัญของประเทศที่ตามหาได้ไม่ยาก แม้จะเป็นคนที่นานๆ ครั้งจะได้ออกนอกลู่นอกทางจากบ้านไปมหาวิทยาลัยก็ตาม
หลังจากที่เพิ่งวางสายจากทัศนัยที่โทรมาย้ำอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงด้วยกลัวว่าเพื่อนสาวจะหลงทาง เขาเสนอตัวว่าจะมาส่งหล่อนแต่การะบุหนิงปฏิเสธ เรื่องอะไรหล่อนจะยอมพลาดโอกาสของการได้ไปไหนมาไหนคนเดียวเช่นนี้ ทำให้ทัศนัยได้แต่โทรมาย้ำแล้วย้ำอีกถึงเส้นทางการเดินทางไปยังบริษัทของครอบครัวอีกครั้งนั้นก็ทำให้การะบุหนิงได้แต่นึกขำ เพื่อนสนิทของหล่อนทำท่าราวกับห่วงนักห่วงหนาว่าหล่อนจะไม่สามารถเอาตัวรอดได้ การที่หล่อนยอมจำกัดตัวเองอยู่แต่ในบ้านก็ใช่ว่าหล่อนจะโง่จนเดินทางแล้วหลงได้ง่ายๆ ...ทัศนัยห่วงหล่อนมากเกินไป
หญิงสาวตัดสินใจเดินเข้าไป แล้วแจ้งแก่ประชาสัมพันธ์ว่าหล่อนมีนัดกับทศวรรษ อีกฝ่ายจึงโทรขึ้นไปแจ้งแล้วก็ให้หล่อนขึ้นไปพบได้
ตลอดเวลาที่ลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปยังชั้นบน การะบุหนิงกอดแฟ้มที่ใส่เอกสารการสมัครงานของหล่อนแนบอกแน่น หัวใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น นี่เป็นครั้งแรกจริงที่หล่อนจะได้ลิ้มลองชีวิตของบุคคลธรรมดาทั่วไป ไม่ต้องคอยหลบซ่อน หรือทำตัวเป็นกาฝากทั้งที่ไม่เต็มใจ
ปัจจุบันหล่อนอายุจะครบยี่สิบสามปีในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ตั้งแต่เรียนจบมาปีกว่าการะบุหนิงไม่เคยได้ออกไปทำงานนอกบ้าน เผลอๆ น้อยครั้งด้วยซ้ำที่หล่อนจะได้รับอนุญาตให้ออกไปพ้นขอบรั้วของบ้านพีระนันท์ เมื่อตอนจบใหม่ๆ และรู้ชะตากรรมของตัวเองดีหล่อนเคยขอทุกๆ คนเรียนต่อปริญญาโท ทว่าคุณหญิงการะเกดดับฝันนั้นของหล่อนด้วยการบอกว่า หล่อนไม่มีวันได้ออกไปทำงานนอกบ้าน ไปแสดงตัวที่ไหนให้ใครๆ รู้ว่าหล่อนเป็นลูกนอกสมรสของกษิดิษย์ให้คุณหญิงอับอายขายขี้หน้า โครงการเรียนต่อของหล่อนจึงพับไป วันๆ การะบุหนิงเลยได้แต่อยู่ปรนนิบัติคุณย่า หรือช่วยทำงานเช่นทำความสะอาดบนตึกใหญ่และรองรับอารมณ์ร้อนๆ ร้ายๆ ของสองแม่ลูกคือคุณหญิงการะเกดและกาสะลองเท่านั้น
- ผู้เขียน
