“อาว่าอาเริ่มหิวแล้วครับ” เขาเดินไปล้างไม้ล้างมืออีกด้านที่มีกระติกน้ำใบโตวางอยู่ ก่อนจะเช็ดหน้าเช็ดตาให้แห้ง กลิ่นหอมอ่อนๆ ของสาวน้อยทำเอาต้องสูดดมเข้าปอดแรงๆ เธอเดินมานั่งใต้ต้นไม้ที่ปูด้วยเสื่อใบเตย จัดสำรับกับข้าวออกมาวางตรงหน้าของเขา
“น่ากินจังครับ” คนบอกว่าน่ากินไม่รอช้าที่จะลิ้มรสอาหารฝีมือว่าที่ภรรยา
อีกด้านหนึ่งของพุ่มไม้...
“คิดถูกหรือคิดผิดนี่ ที่ให้หมอนี่มาพลอดรักกับว่าที่เมีย น่าหักเงินเดือนสักครึ่งเดือน” แดนตะวันบ่นเบาๆ
“โหย... เฮียจะเค็มไปถึงไหน เฮียชิตทำงานให้เฮียไม่เคยมีวันหยุดเลยนะ หยุดมาอี๋อ๋อกับว่าที่เมียสักอาทิตย์ก่อนแต่งงาน แถมฮันนีมูนให้อีกสักอาทิตย์ก็ไม่ทำให้เฮียเจ๊งหรอกน่า”
“มากไป”
“อะไรที่บอกว่ามากไป”
“หยุดมากไป... ยังกับเจ้าของบริษัท”
“โอ๊ย! เฮีย” เธอร้องเสียงหลง ขยับเนื้อตัวไปมา เกาหยุกหยิกไปหมด
“เป็นอะไร”
“มดกัด”
“ตรงไหน”
“ด้านหลังค่ะ” เธอหันหลังใ
