“ร้านเหล้านั่นของไอ้ธันวา”
“หือ...” คนฟังเงยหน้าขึ้นมองสีหน้าแปลกใจ
“พลับพลึงนั่นก็คนของมัน”
“จริงเหรอเฮีย” คนฟังเริ่มตกใจ
“อย่าบอกนะว่านั่นคือแผนทั้งหมด ตั้งแต่ที่พลับพลึงโดนทำร้ายเพื่อจะเข้าถึงตัวอัญ”
“บางทีก็ฉลาดนะ”
“หาว่าอัญโง่เหรอ”
“พูดสักคำหรือยัง”
“เมื่อกี้เฮียบอกว่าบางทีอัญก็ฉลาด แสดงว่าบางทีก็โง่”
“ปวดหัว!” เขาพูดแล้วดีดหน้าผากเธอเบาๆ
“โอ๊ย! เจ็บนะเฮีย”
“ร้องเวอร์ ดีดเบาขนาดนี้”
“ต่อสิเฮีย กำลังสนุก”
“นี่เห็นเป็นเรื่องสนุกหรือไง” เขาทำเสียงดุ
“เอาน่า เล่าต่อไป อัญอยากรู้”
“เฮียให้คนตามไป ปลอมตัวเข้าไปด้วย เห็นความผิดปกติตั้งแต่แรกแล้ว ไอ้คนดวลเหล้ากับเราน่ะไม่เมาเลย มันต้องกินยาเข้าไป แต่เราเมาหัวทิ่ม”
“อ้อ... เข้าใจแล้ว อัญน่ะคอแข็งจะตายไป ไม่เมาง่ายๆ หรอกเนอะเฮียเนอะ”
“เหอะ!” เขาทำเสียงในลำคอ คนฟังซุกหน้าเข้าหา รู้ตัวว่าแอบขี้โม้ไปหน่อย
“แล้วไงต่อคะเฮีย” คนซุ
