“อัญอย่าโกรธพลับพลึงเลยนะ พลับพลึงทำไปเพราะจำเป็นจริงๆ ตอนนี้พลับพลึงไม่ไหวแล้ว” คนพูดวางสายไปก่อนจะส่งข้อความมาหา ใบหน้าเขียวช้ำและร้องไห้อย่างหนักทำเอาอัญชัญสะดุ้ง
“เฮ้ย! ทำกันถึงขนาดนี้เลยเหรอ” อัญชัญแต่งตัวอย่างเร่งรีบ มองตัวเองหน้ากระจกนิ่ง ให้คนขับรถเอารถออกทันที ตอนแรกจะชวนแดนตะวันไปด้วย แต่เขามีงานต้องทำ เธอเลยไม่อยากกวนเขา ไปคุยกับพลับพลึงให้รู้ดำรู้แดงกันไปเลยก็ดี เธอหยิบปืนพกติดตัวไปด้วยกลัวเจอคนของธันวา เมื่อลูกพลับเห็นอัญชัญมาหาที่บ้านก็ร้องห่มร้องไห้หนักกว่าเดิม อัญชัญเห็นสภาพอีกฝ่ายมีรอยเขียวช้ำเหมือนโดนทำร้ายไปทั้งเนื้อทั้งตัว เธอก็ตกใจไม่น้อย
“เธอเป็นอะไร” อัญชัญเอ่ยถาม
“เรื่องเมื่อคืนต้องขอโทษด้วยนะอัญ อัญอย่าโกรธเราเลยนะ” ลูกพลับจับมือของอัญชัญเขย่าไปมา ขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่
“นี่มันอะไรกัน เธอไปรู้จักหมอนั่นได้ไง ไปติดหนี้มันเท่าไหร่”
“พลับพลึงเป็นหนี้คุณธันวาอยู่เ
