“อ้อ... แกรู้ด้วยเหรอ เก่งนี่ ฉันทำคลิปพวกนี้ขายเอง ทั้งจระเข้ งู และสุนัขรุมกัดคนจนตาย แกรู้ไหมตลาดมืดต้องการมันมากๆ เชียว ขายได้ราคาดีจริงๆ”
ธันวากดสวิตเครื่องบังคับ ดึงเก้าอี้ที่แดนตะวันนั่งอยู่กลับมาที่เดิม ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ บอกด้วยสีหน้ายียวนกวนประสาท
“แล้วนังเด็กอัญชัญของแกก็กำลังจะเป็นนางเอกในคลิปวิดีโอชุดใหม่ของฉันด้วย มีผัวทีเดียวยี่สิบสามสิบคน แกว่าคลิปนี้จะขายดีไหมวะ”
“ไอ้เลว!” แดนตะวันสบถลั่น คนที่เสียเปรียบเริ่มตั้งสติ คุยถ่วงเวลาเอาไว้ พยายามแกะเชือกที่มัดอยู่ทางด้านหลัง ในเวลานี้การช่วยอัญชัญเป็นสิ่งสำคัญที่สุด
“เลวน้อยกว่าแกก็แล้วกัน” อีกฝ่ายหันหลังก่อนจะรินเหล้าดื่ม แดนตะวันปลดเชือกมือเป็นระวิง
“พลับพลึงนั่นเป็นใคร” คนที่หันมาชะงัก ก่อนจะระเบิดหัวเราะเสียงดังลั่น หญิงสาวคนที่เอ่ยถึงจึงเดินออกมาจากมุมหนึ่ง
“จำลูกพลับไม่ได้เหรอคะแดน” น้ำเสียงน่ะใช่ แววตาน่ะใช
