“อยากกดปุ่มไหนก็กดไปเถอะ กูตายมันก็ตาย” ธันวาไม่กลัวตาย แต่กรงนั่นหล่นลงไปในน้ำตอนไหนแดนตะวันก็ต้องตาย
“ฉันถามว่าปุ่มไหน” อัญชัญกดปืนที่ขมับแรงขึ้น เม็ดเหงื่อขึ้นเต็มใบหน้าเพราะความเครียด ตอนนี้เธอแทบกลั้นใจ มันรู้สึกอึดอัดจนอกแทบแตก
“ไม่รู้”
“ไอ้!” เธอสบถ
“งั้นก็ตายเสียเถอะ”
“ก็ยิงสิวะ แต่กูไม่บอก กรงนั่นถ้าค้างอยู่อีกไม่กี่นาทีไม่กดปุ่มอะไรมันจะตกลงไปเอง ฮ่าๆๆ” ธันวาหัวเราะอย่างบ้าคลั่งแบบไม่กลัวตาย จระเข้กระโดนขึ้นมาชนกรงจนเอียงไปเอียงมา แดนตะวันเริ่มสู้กับจระเข้ตัวเล็กๆ ที่ลอดกรงเข้ามาได้ มันกระโดดกระแทกกรงเพื่อให้เหยื่อหล่นลงไป
“เฮีย!” อัญชัญมองแดนตะวันที่พยายามเอาตัวรอด และโดนจระเข้ตัวเล็กๆ กัด มันดุร้ายน่ากลัวแม้จะตัวเล็กก็ตามที ชายหนุ่มร้องลั่นกระชากมันออกก่อนจะโยนทิ้ง ตัวเล็กแต่พิษสงเหลือร้าย
“งั้นแกก็ตายไปซะ” อัญชัญทำท่าจะยิง แต่เสียงเข้มของคนใต้ร่างที่โดนจ่อยิงพูดขึ้นมาเส
