ลีอาหันกลับไปมองคุณหญิงแม่ของภีมอีกครั้ง ก่อนจะยิ้มบาง ๆ อย่างมีมารยาท และยกมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม
“ขอตัวก่อนนะคะคุณหญิง”
น้ำเสียงสุภาพน่าฟัง ทำเอาคุณหญิงนิ่งไปเล็กน้อยด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก เธอพยักหน้ารับอย่างเงียบ ๆ
ลีอาหันหลังเดินจากไปด้วยท่วงท่าสง่างามและมั่นใจ ทิ้งไว้เพียงกลิ่นหอมบาง ๆ
และความประทับใจที่ยังไม่จางหายไปจากใจของผู้หญิงมีอำนาจอย่างคุณหญิง
“กรี๊ดดดดด!!”
เสียงกรี๊ดแหลมปรี๊ดดังขึ้นสนั่นทั่วร้าน
เวนดี้ตัวแข็งทื่อด้วยความเดือดดาล ก่อนจะกระทืบเท้าลงพื้นเสียงดัง ตะโกนไล่หลังลีอาไปอย่างลืมตัว
“ฉันจะทำให้แกไม่มีที่ยืนอีกต่อไป! ได้ยินไหม!? อีบ้านั่น!!”
เสียงแหลมสูงของเวนดี้ทำให้ทั้งร้านเงียบกริบ พนักงานและลูกค้าต่างหันมองด้วยสายตาตกตะลึง
คุณทิพย์วรรณหน้าถอดสี รีบสะกิดแขนลูกสาวแรง ๆ พยายามห้ามปราม
“เวนดี้! หยุดเดี๋ยวนี้นะลูก! อย่าทำตัวไม่เหมาะสมต่อหน้าคุณหญิง!”
