คลั่งรักคุณหนูมาเฟีย

แสงไฟนีออนสีแดงม่วงสะท้อนผิวขาวของลีอาเป็นประกาย เธอมาในชุดเดรสสีแดงซาติน ราวกับแสงในคลับหรูแห่งนี้รู้หน้าที่ดีว่าควรจะส่องเธอยังไงให้ผู้ชายทั้งห้องกลืนน้ำลายกันเป็นแถบ แน่นอนว่ารวมถึงเขา คนที่ยืนอยู่สุดปลายทางเดินตรงบันไดวน และกำลังมองเธอ ด้วยสายตาที่จำเธอได้แม่น!! “ภีม เหวินรัตน์” เจ้าของคลับ DEVIANT (ดีเวียนท์) ชายหนุ่มลูกครึ่งไทย-จีนที่หล่อเกินมนุษย์ ริมฝีปากหยักยกนิด ๆ เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม และนั่นแหละคือสิ่งที่อันตรายที่สุด ลีอาเชิดหน้าขึ้น สายตามีทั้งไฟและรอยยิ้มเหยียดที่รู้ทัน “ฉันไม่คิดว่าคุณจะหล่อเหมือนในแฟ้มขนาดนี้นะคะ” เสียงเธอหวาน ยั่ว และคมเหมือนใบมีดเงาวับ! ภีมหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เรื่อยๆ จนระยะห่างเหลือเพียงกลิ่นน้ำหอมผู้ชายราคาแพงที่แตะปลายจมูกลีอา “สวัสดีครับคุณลีอา” คุณคิดว่าเราควรเริ่มประชุม หรือเริ่มลองเตียงในห้อง VIP ก่อนดี?” ลีอาเลิกคิ้ว ไม่ตกใจ ไม่ถอยหลัง เพราะลูกสาวมาเฟียอย่างเธอไม่เคยกลัวใครอยู่แล้ว ไม่งั้นพ่อเธอคงไม่ปล่อยให้มาคุมคลับแห่งนี้หรอก ลีอาเอียงคอน้อยๆ แล้วตอบกลับอย่างมั่นใจ “ประชุมก่อนดีกว่าค่ะ ฉันกลัวว่าบนเตียงจะน่าเบื่อ” คำพูดนั้นทำให้ภีมหัวเราะในลำคออีกครั้ง แต่ไม่รู้ทำไม เสียงของเขาฟังดูเหมือนกับคำเตือนมากกว่าการขำ “ระวังนะครับคุณลีอา ถ้าเตียงมันไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิด คุณอาจจะติดใจจนลืมประชุมไปเลยก็ได้” ภีมก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว ก่อนจะผายมือเชิญไปยังประตูกระจกที่มีคำว่า VIP ACCESS ONLY แปะอยู่ ลีอาก้าวเข้าไปโดยไม่ลังเล เธอหันหน้ามาเพียงเล็กน้อย พร้อมออกคำสั่งบอดี้การด์ส่วนตัวที่ตามหลังเธอมา “รอฉันอยู่ข้างนอก” ครับ…คุณลีอา แม้เธอจะรู้ว่าประตูนั้นไม่ได้เปิดแค่เป็นห้องประชุม แต่มันอาจเปิดหัวใจเธอเข้าไปในที่อันตราย ที่เธอไม่ควรเข้าใกล้ เสียงเพลงเบาลงทันทีเมื่อประตูปิดลง แสงไฟนุ่มนวลในห้อง VIP ทอดเงาบนโซฟาหนังสีดำและกระจกบานใหญ่ ที่สะท้อนภาพลีอ และภีมยืนอยู่กลางห้อง ภีมไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแค่มองเธอ มองนานจนเธอเริ่มรู้สึกร้อนวูบในอก ทั้งที่อุณหภูมิในห้องเย็นเฉียบ “คุณจ้องฉันแบบนี้ เพราะจะหักหลังฉัน หรือจะหักอกฉันกันแน่คะ” น้ำเสียงของเธอยังคงยั่วเย้า แต่สายตาเริ่มสั่นไหวนิดๆ เมื่อภีมเดินเข้ามาใกล้อีกครั้ง ใกล้จนปลายผมเธอแตะอกเขา ลีอาไม่แม้แต่จะถอย เพราะเธอไม่เคยถอยหลังให้กับใคร “ถ้าจะหัก” ภีมก้มลง กระซิบชิดหู “ผมคงหักสติคุณก่อน แล้วค่อยหักคุณลงเตียงทีหลัง” หัวใจลีอาเต้นกระตุกเล็กน้อย และก่อนที่เธอจะทันตั้งตัว ริมฝีปากของภีมก็แตะลงบนปลายคางเธอเบา ๆ “ไม่ใช่จูบ แต่เป็นสัมผัส” สัมผัสที่เธอไม่เคยคิดว่าจะใจเต้นแรงกับอะไรแค่ปลายจมูกของผู้ชาย “ใจสั่นเหรอครับ?” ภีมกระซิบ “เปล่าสักหน่อย” ลีอายังปากแข็ง แต่ฝ่ามือที่เขาจับข้อมือเธอไว้ กลับร้อนจนเหมือนจะจุดไฟให้ได้ ภีมผายมือให้ลีอาเดินไปที่โซฟา เธอขืนตัวนิดหนึ่ง แต่ก็ยอมเดินไป จังหวะที่ภีมนั่งลง เขาดึงเธอให้ยืนอยู่ตรงหน้า มุมมองจากด้านล่างที่ภีมเงยหน้าขึ้นมองลีอา มันทำให้ลีอารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นของหวานที่กำลังจะถูกกิน “คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังเล่นกับอะไรอยู่” ภีมถามเสียงต่ำ “เล่นกับไฟไงคะ” เธอยิ้มยั่ว “แต่ฉันชอบให้ไฟลวกหน้านิดๆ นะ มันตื่นเต้นดี” ลีอาไม่ยอมให้ภีมคุมเกมอยู่ฝ่ายเดียว ภีมยกมือขึ้นมาสัมผัสต้นขาเธอผ่านชุดเดรสผ้าซาตินเข้ารูป นิ้วยาวของเขาไล้ช้าๆ ราวกับวัดอุณหภูมิของผิวเนียน ภีมชะงัก... มือของเขาไปสะดุดอะไรบางอย่าง เขาหรี่ตาลงนิด ปลายนิ้วเขาเปลี่ยนเป็นสอดเข้าใต้กระโปรง แล้วแวกเนื้อผ้าออกเล็กน้อย “ปืนขนาดพกพาแนบอยู่ที่ต้นขาของลีอา” ซองหนังสีดำรัดแน่นอย่างแนบเนียนจนน่าตกใจ ภีมเงยหน้าขึ้นช้าๆ ริมฝีปากยกยิ้มที่ไม่แน่ชัดว่า ‘พอใจ’ หรือ ‘หวาดระแวง’ “คุณพกของเล่นแบบนี้ทุกครั้งที่ออกจากบ้านเหรอ?” ลีอาหัวเราะเบา ๆ “ไม่ใช่ของเล่นค่ะ...แต่เป็นของที่จำเป็น” ลีอาก้มตัวลงกระซิบข้างหูภีม “ถ้าคุณอยู่ในโลกของฉัน คุณก็จะเข้าใจว่าความสวยมันไม่ได้ช่วยให้รอดตลอดเวลา” ภีมสบตาเธอนิ่งอยู่ชั่ววินาที ก่อนจะหัวเราะในลำคอ “สมกับเป็นลูกสาวมาเฟียจริง ๆ” ลีอายักคิ้ว “อย่าลืมนะคะ ว่าฉันไม่ได้แค่ ‘น่าฟัด’ ...แต่ยัง ‘อันตราย’ ด้วย” “งั้นก็นั่งลงสิครับ จะได้รู้ว่าไฟที่คุณเล่น มันร้อนระดับไหน” ลีอากัดปากแน่น ไม่รู้ว่าเธอกำลังจะยอมให้เขาควบคุม หรือเธอกำลังควบคุมเกมนี้อยู่กันแน่ ขณะที่ลีอากำลังจะนั่งลงโซฟา เธอเปลี่ยนเป็นนั่งบนตักของภีม ลีอาแค่อยากจะลองว่าไฟกองนี้จะลุกไหม “คุณแน่นใจใช่ไหมว่าจะนั่งตรงนี้” ภีมยกยิ้มมุมปาก คณะที่ริมฝีปากของเขาเลื่อนขึ้นมาใกล้แก้มลีอามากขึ้นเรื่อย ๆ ใกล้... ใกล้... ใกล้จนลีอาหลับตา แล้วภีมก็หยุด “เราควรเริ่มประชุมก่อน เพราะถ้ายังไม่เริ่มประชุม ผมคงได้กดคุณลงบนโซฟาจริงๆ” “โอเคค่ะ ประชุม” ลีอายักไหล่ ทำทีเหมือนไม่แคร์ ทั้งที่ใจยังเต้นไม่เป็นจังหวะ ภีมหยุดพูด ปลายนิ้วยกขึ้นแตะปลายคางเธออีกครั้ง “ผมคงใช้เวลานานกว่าคืนนี้จะจบ” ลีอากลอกตา แล้วลุกขึ้นจากตักภีมอย่างรวดเร็ว แต่ไม่ทันจะตั้งตัวดี มือเขาก็เอื้อมมาคว้าข้อมือเธอไว้ “คุณจะประชุมแบบไหนกันแน่คะ?” เสียงเธอถามติดหัวเราะ ขณะมองเขาเดินไปเปิดไฟบริเวณโต๊ะประชุมทรงกลมกลางห้อง VIP “แบบตรงไปตรงมาครับ” ภีมเหลือบมอง แล้วหยิบแฟ้มข้อมูลบางอย่างออกมาจากลิ้นชักใต้โต๊ะ “เราควรคุยเรื่องการรีแบรนด์คลับก่อน ที่คุณส่งอีเมลมาเมื่อคืน ผมอ่านแล้วเกือบลบ” “แหม แสดงว่าคุณยังไม่พร้อมปรับตัวให้คลับสวยๆ ของคุณโตอีกระดับสินะ” ภีมเลิกคิ้ว “โต หรือเปลี่ยนไปจนไม่เหลือดีเอ็นเอ?” ลีอาหัวเราะในลำคอ “ก็คุณน่ะเก่งเรื่อง DNA นี่คะ ฉันแค่เก่งเรื่องบรรยากาศ” “แล้วคุณคิดจะเปลี่ยนอะไรบ้าง?” ภีมถามเสียงนิ่ง “เริ่มจากแสงไฟค่ะ ฉันอยากให้เพิ่มพื้นที่สำหรับจัดโซน intimate lounge มากขึ้น แทนที่จะมีแต่เวทีเสียงดังและโซน VIP ที่แยกเกินไป” ภีมพยักหน้าช้าๆ นิ้วเคาะเบาๆ ที่แฟ้ม “โซนนั้นจะใกล้ห้องเก็บไวน์ และถ้าคนแน่น คุณรู้ใช่ไหมว่าจะเกิดอะไร?” “ก็แค่ความร้อนระอุ ที่ทำให้ผู้คนต้องถอดเสื้อ” เธอยิ้มหวาน แต่แววตามีไฟแปลบ “แล้วถ้ามีใครเผลอหลุดเข้าไปในห้องเก็บไวน์พร้อมกับคนที่เขาแอบมองมาทั้งคืนล่ะ?” ภีมหัวเราะในลำคอ เขาสบตาเธอ แล้วเอ่ยเสียงต่ำ “งั้นคงต้องเปลี่ยนชื่อห้องเก็บไวน์ เป็นห้องเก็บเสียง” ลีอากัดริมฝีปากตัวเองเบาๆ หยิบแฟ้มไปเปิดหน้าใหม่ แต่ไม่ทันจะพูดอะไร เขาก็เอื้อมมือมาดึงแฟ้มกลับ “คุณมาเพื่อรีแบรนด์คลับ หรือมาเพื่อทำให้ผมเสียสมาธิกันแน่?” “ทั้งสองค่ะ” เธอไม่หลบตา “แต่ดูเหมือนคุณจะเสียสมาธิก่อนฉันอีกนะคะ คุณภีม” ภีมโน้มตัวเข้ามาใกล้เธออีกครั้ง ริมฝีปากห่างจากใบหน้าสวยไม่ถึงคืบ “แล้วถ้าผมอยากให้คุณทำมากกว่าทำให้เสียสมาธิล่ะ?” “เดี๋ยว...” ลีอายกมือห้าม “ถ้าประชุมมันจะร้อนแรงขนาดนี้ ฉันว่าควรสั่งไวน์สักขวดนะคะ จะได้เผื่อไว้ดับไฟ” “ไวน์ดีๆ ต้องเก็บไว้ตอนจบครับ” ภีมกระซิบ “คืนนี้ยังอีกยาว”