แต่แล้ว…
คำพูดของปรีย์ที่เรียกลีอาว่า “น้องสาว” ทำให้บางอย่างในหัวของภีมชะงักลง
ดวงตาคมกริบหันไปมองหน้าชายหนุ่มตรงหน้าอย่างชัดเจนอีกครั้ง ใบหน้าที่เขาเคยคุ้นตาผ่านข่าวเศรษฐกิจบ่อยครั้ง แวบหนึ่งของความสงสัยค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นในสมอง… จนกระทั่งภาพความคล้ายของดวงตาคู่นั้นกับลีอาเริ่มชัดเจน
ภีมกะพริบตาถี่ ๆ เหมือนพยายามรีเซ็ตอารมณ์ที่เพิ่งเดือดพล่านลงก่อนหน้า กล้ามเนื้อที่แข็งเกร็งอยู่ข้างตัวคลายลงเล็กน้อย
"น้องสาวเหรอ..." เขาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ
ลีอาที่เห็นท่าทางแปลกไปของภีมก็เลิกคิ้ว “ทำไมคะคุณภีม มีอะไรหรือเปล่า?”
แต่ชายหนุ่มกลับไม่ตอบในทันที เขาเพียงปรายตามองใบหน้าที่เหมือนจะยังเย้ย ๆ ของเธอ ก่อนจะขยับริมฝีปากเอ่ยเสียงเบา ทุ้มนิ่ง
“ผมคิดว่าเข้าใจผิดไปนิดหน่อย”
“หืม? เข้าใจผิดเรื่องอะไรเหรอคะ?” ลีอายิ้มตาเป็นประกาย ไม่ยอมปล่อยโอกาสแกล้งเขาหลุดมือ
ปรีย์ก้าวเข้าหาภีมช้า ๆ ก่อนจะหยุดตรงหน
