หลายวันผ่านไป
“คุณหนู…” แม่บ้านพูดขึ้นเพราะตกใจที่เห็นเขมิกาลงมา
“ไม่มีใครอยู่ใช่ไหมคะ?”
“ค-ค่ะๆ ไม่มีใครอยู่ค่ะ”
“…..” เธอไม่ได้ตอบอะไร ก่อนจะเดินออกไปในสวน เพราะเห็นว่าไม่มีใครอยู่ที่บ้านจึงลงมาเล่น แค่ยังไม่อยากเจอหน้าใครและไม่มีอารมณ์จะพูดกับใครด้วย
ในห้องสำหรับเธอมันไม่ได้อึดอัดเลย มันรู้สึกดีด้วยซ้ำที่เวลาอยากอยู่คนเดียวแล้วได้อยู่แบบนั้นจริงๆ เพราะเธอไม่ชอบให้ใครมารบกวนช่วงเวลาที่เธออยากอยู่กับตัวเอง บางครั้งก็จะแอบลงมาเล่นด้านล่างในเวลาที่ใครไม่อยู่ ถึงจะมีแม่บ้านแต่ก็ใช่ว่าจะมีใครมายุ่งกับเธอ
“ป้าครับ…”
“คุณไกร กลับมาเร็วจังเลยค่ะ”
“ทำไมเหรอครับป้า ผมแค่กลับไปสั่งงานลูกน้องเองครับ”
“เอ่อ…คุณหนูลงมาค่ะ” ป้าแม่บ้านแอบกระซิบ
“เหรอครับ แล้วตอนนี้เขมอยู่ที่ไหนครับ”
“อยู่ในสวนค่ะ แต่ป้าว่าอย่าเข้าไปกวนคุณหนูเลยนะคะ ดูเหมือนคุณหนูจะอารมณ์ดีขึ้นมาแล้ว ถ้าเข้าไปตอนนี้คุณหนูจะโมโ
