เช้าวันหนึ่ง..
เขมิกาลุกขึ้นทำธุระในช่วงเช้าๆ ของเธอตามปกติ ทว่ามีบางอย่างที่ทำให้เธอต้องผงะคือเลือดที่ไหลออกมาตามขา ทั้งที่ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย
“อ๊ะ ประจำเดือนเหรอ?”
มันจะไม่ทำให้เธอต้องคิดมากเลยถ้าหากเลือดที่ไหลออกมาไม่ได้มาพร้อมกับอาการปวดท้องหน่วงๆ เหมือนมีอะไรกำลังจะหลุดออกมา
“อึก ทะ ทำไมเจ็บแบบนี้เนี่ย”
มือเล็กกุมท้องตนเองและเดินกลับเข้าไปในห้อง ก่อนที่จะนั่งลงกับเตียง ทว่าอาการปวดหน่วงยังไม่ยอมหายไม่รู้ว่าเป็นอะไรแต่เลือดไม่ได้ไหลออกมาแล้ว
มันไม่ใช่เลือดประจำเดือนแน่ๆ
“ป้าคะ..”
“คุณหนูคะ เป็นอะไรคะนั่นทำไมหน้าซีดแบบนั้นคะ?”
“เขมรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวน่ะค่ะ รบกวนไปบอกคนขับรถให้พาเขมไปโรงพยาบาลทีค่ะ”
“ให้ป้าไปเป็นเพื่อนไหมคะ”
“ไม่เป็นอะไรค่ะ เขมไปเองได้”
หลังจากนั้นเธอก็ถูกพาไปที่โรงบาลเอกชน เธอบอกอาการที่เกิดขึ้นกับหมอทันทีที่ได้เข้าตรวจ เพราะอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกาย
