ครืด ครืด ครืด
มีสายโทรเข้ามาขณะที่ฉันกำลังจะนอน ก่อนจะพบว่านั่นเป็นสายของคุณไกร ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันไม่รับเลยเพราะไม่อยากคุยกับเขา แม้แต่ข้อความที่เขาส่งมาฉันก็ไม่เคยสนใจ และไม่มีอารมณ์จะคุยกับใครสักเท่าไหร่ด้วย
“ฮัลโหล..”
( ไม่คิดว่าเธอจะรับด้วย )
“…..” ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะรับสายของเขา ไม่รู้ว่าทำไมมือมันถึงได้เลื่อนไปกดรับได้ซะได้ “มีอะไรก็รีบๆ พูดค่ะ”
( เธอเป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นบ้างหรือยัง )
“ฉันไม่ได้เป็นอะไร ก็แค่เหม็นขี้หน้าคุณ”
( อ๋อ แล้วตอนนี้หายเหม็นขี้หน้ายัง )
“ยัง”
( แต่เธอก็ยอมคุยกับฉันแล้ว ว่าแต่จะนอนแล้วเหรอ )
“ค่ะ กำลังจะนอนแล้ว”
( ทำไมไม่อ่านข้อความบ้างล่ะ เราจะได้คุยกันไง เธออย่าลืมกินข้าวให้ตรงเวลาและครบสามมื้อนะเขม”
“อืม…” ฉันตอบกลับเสียงแผ่ว ฉันกินอะไรไม่ค่อยลงเท่าไหร่เพราะเหม็นคาว แต่ฉันก็ยังไม่กล้าที่จะบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องวันนี้ เรากำลังจะมีลู
