กลางดึกในคืนวันเดียวกัน
“ฮึก…”
“…..” ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นเพราะเสียงสะอื้นที่ดังแว่วมา เขามองไปที่เตียงของภรรยาสาว ก็พบว่าเธอนอนหันตะแคงหลบและมันจะไม่น่าสงสัยเลยถ้าหากตัวของเธอไม่มีการสั่นไหวคล้ายกับคนที่กำลังสะอึกสะอื้น ร่างใหญ่ค่อยๆ ลุกขึ้นจากที่นอนก่อนจะเดินเข้าไปหาภรรยาที่นอนอยูาที่เตียง มือหนาโอบไหล่ของเธออย่างอบอุ่น ก่อนจะเอ่ยถามเธอออกไป “เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม”
“ฉันนอนไม่หลับ”
“งั้นเดี๋ยวเปิดไฟให้นะ”
ไฟในห้องถูกเปิดจนสว่างไปหมด ก่อนที่เขาจะเดินกลับมาที่เตียงที่เธอนอนอยู่
“ไหนบอกมาซิ ว่าร้องไห้ทำไม”
“ฉันเสียใจ ฮึก…เสียใจที่ต้องเสียลูกไป ฉันไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ฮึก…ฉันเกลียดตัวเองที่สุดเลย”
“เขม…”
“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยก็ไม่รู้ ทุกอย่างมันเป็นเพราะฉัน เพราะฉันคนเดียวฮึก…”
“ไม่เอาสิเขม อย่าโทษตัวเองแบบนั้นสิเขม ไม่เอานะอย่าร้องไห้”
“ฮึก…ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ฮื่อ..”
“เ
