บ่ายแก่ๆ ของวันเดียวกัน
“แค่กๆๆๆ” ฉันกำลังสำลักเพราะกลิ่นน้ำพริกที่กำลังผัด มันกลิ่นฉุนจนฉันสำลักจนแสบคอไปหมด ไม่คิดเลยว่าการทำกับข้าวมันลำบากขนาดนี้ นี่แค่เริ่มเองนะการเป็นแม่ศรีเรือนต้องอดทนขนาดไหนกันล่ะเนี่ย
“ไหวมั้ยจ๊ะคุณนาย ให้ภาทำเถอะจ้ะ สำลักแบบนี้จะเจ็บคอเอาได้นะจ๊ะ”
“แฮ่ม…ตอนทำกับข้าวแบบนี้ ภาทนได้ยังไงกัน ไม่สำลักแสบคอบางเหรอ?”
“ภาชินแล้วน่ะจ้ะก็เลยไม่เป็นอะไร”
เพราะฉันทำครั้งแรกสินะถึงได้รู้สึกเหมือนจะตายแบบนี้ มันยากกว่าที่คิดไว้แฮะ แต่ฉันก็ต้องทนให้ได้สิคนอื่นเขายังทนกันได้เลย เรื่องแค่นี้ฉันจะมายอมแพ้ง่ายๆ ได้ยังไงกัน
“แฮ่มอื้ม…เสร็จแล้วทำยังไงต่อ”
ฉันแสบคอแถมยังน้ำมูกไหลเพราะจามอีกต่างหาก เสียงแหบไปหมดแล้ว
“ใส่หมูลงไปเลยจ้ะคุณนาย แล้วเอาตะหลิวผัดให้เข้ากัน”
“โอเคๆ”
ฉันทำตามที่ภาบอกก่อนจะปิดฝาให้มันเดือด และตอนนั้นก็ทำให้ฉันหายใจได้สะดวกขึ้นเพราะกลิ่นมันเริ่มจางลงไม
