“ยังกล้าถามอีก ถ้าไม่รู้ว่าผิดอะไร งั้นเอาไปอีกหมัดแล้วจะบอกให้ เผื่อจะจำได้ ว่าทำอะไรเลวๆ เอาไว้” อลินซัดเข้าข้างแก้มนราธิปไปอีกหนึ่งหมัด ไม่อยากเชื่อว่านราธิปทำเรื่องเลวระยำกับเธอขนาดนั้น ยังแสร้งตีเนียนคบหากับเธอเหมือนว่าไม่เคยเกิดอะไรขึ้น โชคยังดีที่เธอมักคอยระวังเนื้อระวังตัว และมีพี่หมอชัชวีร์คอยกันท่า ไม่เช่นนั้นคงหลงกลหรือเสียท่าคนหน้าซื่อแต่ใจคตเอาความไว้วางใจมาทำร้ายเธอแล้ว นราธิปที่กำลังมึนงงกับเหตุการณ์จึงหลบไม่ทันถูกหมัดเล็กๆ แต่หนักไม่เบาไปเต็มแรง คราวนี้เขามีสีหน้าเคร่งเครียด มือขาวยกขึ้นลูบแก้มที่รู้สึกเจ็บตึงไปหมด
เสียงเข้มขึ้น ใบหน้าแดงก่ำ “มันจะมากไปแล้วนะอลิน เกิดอะไรขึ้น ทำไมอลินถึงกลายเป็นคนก้าวร้าวแบบนี้”
เธอแหวใส่เขา จ้องกลับเขม็ง “ฉันก้าวร้าว แต่แกที่คิดวางยาเพื่อนหวังจะเคลม จะเรียกว่าอะไรดี ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าจะเป็นธิป” อลินยังโมโหไม่หาย คิดจะเสยคางของหมอตี๋อี
