อลิน นิ่งอึ้ง หน้าแดงจนพูดไม่ออกเ มื่อเห็นว่าเขาจงใจพูดเสียงดัง ธาวิตเห็นหน้าเหวอๆ ของเมีย จึงดึงโทรศัพท์มือถือไปกดปิดเครื่องเอง แล้วโยนมันลงไปบนที่นอน
“แค่นี้ก็เรียบร้อย ยัยชาลิศาจะได้ไม่ต้องโทร.มากวนเราอีก”
อลินเห็นแบบนั้นแล้ว ก็พยายามจะลุกจากตักเขาด้วยข้ออ้าง “ฉันจะไปทำอาหารเช้าค่ะ จะไปปลุกเด็กๆ ด้วย”
“ไม่ต้องปลุกหรอก ปล่อยพวกเขานอนเถอะ เมื่อคืนช้อปปิ้งกันหนักจนตลาดไนท์บราซาปิดนั่นแหละ เช้านี้มีอาหารเช้าอย่างดีจากโรงแรมห้าดาวไว้บริการแล้ว”
“หือ..”ดวงตาคูหวานมองเขาด้วยความสงสัย “แล้วคุณรู้ได้ไงคะ”
ไม่รู้ก็บ้าแล้ว เขาวางแผนไว้หมด เป็นคนสั่งนายโชคโอนค่าใช้จ่ายทั้งหมดเปเพื่อนร่วมทริปของเมียจะไม่รู้ได้ยังไง
มือสองข้างรั้งร่างบางไว้แน่น สองแขนล่ำสันกอดเอวเธอไม่ให้หลุดรอดไปไหน “เอาเถอะน่าคุณไม่ต้องห่วงคนอื่นหรอก สนใจคนตรงหน้าคุณก็พอ เพราะเขาอยากให้คุณหมอดูแล” แววตาออดอ้อนเมีย
“แล้วคุณร
