อลินไม่มีเหตุผลอะไรจะแย้งต่อจึงนิ่งเงียบ ตั้งแต่เขาขอแต่งงานเธอเองก็ลดกำแพงลง ธาวิตชวนวันละหลายรอบให้เธอกับลูกๆ ย้ายไปอยู่กับเขา มีแต่เธอที่คอยบ่ายเบี่ยงมาตลอด รอยยิ้มของคนเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นที่มุมปาก ก่อนหันกลับมาพูดกับอรสาต่อ
“อีกอย่างคุณแม่ท่านรักเด็ก มีเด็กๆ อยู่ด้วย ท่านคงมีกำลังใจมากขึ้น จริงไหมครับคุณแม่”
อรสาที่นอนฟังอยู่ได้ยินข้อเสนอของบุตรชายก็ยิ้มร่า พยักหน้าหงึกหงักรัวๆ ด้วยความดีใจ พยายามส่งเสียงอู้อี้เรียกอลินเข้ามาใกล้ๆ แล้วจับมือของเธอเอาไว้แน่น ทำเอาอลินถึงกับปฏิเสธไม่ลง ยินยอมทำตามข้อเสนอของธาวิตแต่โดยดี เพราะเธอก็อยากให้อรสาหายเป็นปกติและกลับมาเดินได้อีกครั้ง แต่ก็ขอถามความคิดเห็นของลูกแฝดชายหญิงของเธอสักหน่อย
“เอ่อ...งั้นฉันขอถามความสมัครใจของเด็กๆ ก่อนได้ไหมคะ”
ร่างสวยย่อตัวลงถามบุตรสาว “โปรดปราน หนูอยากย้ายไปช่วยหม่ามี้ดูแลคุณย่าอรสาที่บ้านคุณย่าไหมคะ”
“น้องปรา
