ประโยคสุดท้ายของธาวิตกลับทำให้ดวงตากลมโตที่กำลังจดจ้องใบหน้าหล่อจริงจังพลันวูบไหวไปชั่วขณะ หัวใจดวงน้อยของอลินอ่อนยวบและว้าวุ่นปั่นป่วนอย่างบอกไม่ถูก แม้เธอจะเคยได้ยินคำพูดหวานๆ เอาใจสาวจากเพื่อนสนิทอย่างนราธิป หรือแม้แต่หมอชัชวีร์ก็เคยพูดอ่อยเธออยู่บ่อยๆ แต่กลับไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อเม้มเข้าหากันแน่นเพื่อสะกดอารมณ์ของตัวเอง กระทั่งแก้มเนียนปลั่งสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของคนตัวโตที่โน้มเข้ามาใกล้ แต่อลินกลับไม่รู้ว่าควรต้องเบี่ยงหน้าหลบไปทางไหน ได้เพียงยืนนิ่งงันปล่อยให้ริมฝีปากหยักของธาวิตประทับรอยจูบอันอ่อนโยนและทวีความหนักหน่วงขึ้นทีละนิดๆ อย่างได้ใจ ปลายจมูกโด่งลากไล้ไปตามแนวใบหน้าเรียว ซุกไซ้ไปที่ซอกคอระหงอย่างอ้อยอิ่งจนร่างบางสั่นเทิ้มอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมกอดของธาวิตอย่างง่ายดาย
ทันใดนั้น เสียงร้องขอความช่วยเหลือจากบุตรสาวร่างป้อมที่กำลังวิ่งหลุนๆ เข้ามา
