ช่วงเวลาสิบโมงเศษของวันเดียวกัน พื้นที่ชั้นบนสุดทั้งชั้นของโรงแรม ซึ่งเป็นที่ตั้งเพนท์เฮ้าส์ของธาวิต ภายในห้องชุดที่ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหราราคาแพง บนเตียงขนาดคิงไซส์ปรากฏร่างเปลือยเปล่าของบัณฑิตสาวหน้าสวยที่มีเพียงผ้าห่มสีขาวสะอาดตาปกปิดอยู่ค่อยๆ ขยับร่างระทดระทวยจากการผ่านความเหน็ดเหนื่อยมาตลอดคืน
ความเมื่อยล้า ปวดหนึบไปทั้งเนื้อทั้งตัวทำเอาหญิงสาวต้องมีสีหน้าเหยเก ยิ่งจุดกึ่งกายสาวรู้สึกเจ็บแปลบจนแทบไม่กล้าขยับ นัยน์ตากลมโตกลิ้งกลอกไปมา ใต้เปลือกตาที่หลงเหลือคราบอายชาโดว์สีชมพูจางๆ ก่อนจะค่อยๆ ปรือตาขึ้นมองเพดานที่ถูกตกแต่งด้วยโคมระย้าราคาแพงหูฉี่
“ห้องใคร ที่ไหน?” เธอจำได้ว่าครั้งล่าสุดอยู่ในงานเลี้ยงของโรงแรมหรูใจกลางกรุงฯ
แล้วดวงตาคู่สวยก็เบิกกว้างค้างเติ่ง แม้ภาพตรงหน้าจะพร่าเลือนเพราะไม่ได้ใส่แว่นสายตา แต่ทว่า ความหล่อเหลาดั่งกับพระเอกหนังของชายแปลกหน้าก็กระแทกเข้านัยน์ตาอย่
