หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป
คุณตาอานนท์ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้โยกตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่บริเวณหน้าบ้าน เห็นรถของหลานชายแล่นเข้ามา ชายชราจึงวางหนังสือลงบนโต๊ะที่อยู่ข้างเก้าอี้ นึกแปลกใจเพราะช่วงหลายปีที่ผ่านมาหลานชายไม่ค่อยได้มาที่บ้านสวนเพราะมีงานที่ต้องรับผิดชอบ ไม่ค่อยมีเวลาว่าง น่านฟ้าจะมาก็ต่อเมื่อเขาป่วยหรือมีธุระที่ต้องให้น่านฟ้าเป็นคนจัดการ
“สวัสดีครับตา” น่านฟ้าเดินเข้ามาหาผู้เป็นตาก่อนจะยกมือไหว้
“ไงตาน่าน ทำไมวันนี้ถึงมาหาตาได้ งานไม่ยุ่งหรือไง?”
“ผมพึ่งเคลียร์งานเสร็จครับ พอดีช่วงนี้ที่ห้างกำลังจัดโปรโมชั่นช่วงซัมเมอร์ ตอนนี้ผมก็เลยพอมีเวลา เลยมาหาตานี่แหละครับ ตาสบายดีนะครับ?” น่านฟ้าอธิบายให้ผู้เป็นตาทราบก่อนจะเอ่ยถามออกไป
“ก็สบายดีตามประสาคนแก่แหละ ไม่มีลูกหลานมาดูแลเหมือนไอ้ชัยมันก็จะเหงาๆ นิดหน่อย” ชายชราพูดด้วยอารมณ์น้อยใจเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักที่บ้านอยู่ติดกันมีหล
