บทที่ 27

1468 คำ

สามวันผ่านไป หมอนาวินทร์อนุญาตให้ดาวเหนือออกจากโรงพยาบาลวันนี้ ทุกคนกำลังเตรียมตัวต้อนรับเด็กชายดาวเหนือกลับบ้าน คนที่ตื่นเต้นที่สุดเห็นจะเป็นคุณย่าที่ลงทุนจ้างสถาปนิกให้มาออกแบบตกแต่งห้องนอนและห้องของเล่นสำหรับหลานชาย “ที่นี่คือที่ไหนเหรอฮะ..แม่” เด็กชายเอ่ยถามเมื่อน่านฟ้าขับรถเข้ามาจอดหน้าประตูของคฤหาสน์หลังหนึ่งที่ใหญ่โตหรูหรา “ที่นี่คือบ้านของพะ..ของลุงน่านเองครับ” น่านฟ้ายิ้มน้อยๆ ก่อนจะกล่าวออกมา เขาเกือบจะพูดคำว่าพ่อออกมาแล้ว “แล้วทำไมต้องพาเหนือมาที่บ้างลุงน่านด้วยฮะ” เด็กชายยังคงสงสัย ทำไมถึงไม่กลับบ้านสวนของตาทวด “เอ่อ..แม่ว่าเดี๋ยวเราเข้าไปคุยกันในบ้านดีกว่านะลูก” จากนั้นน่านฟ้ารีบลงจาก ชายหนุ่มไปเอาวีลแชร์มาให้ดาวเหนือนั่ง เขาอุ้มดาวเหนือนั่งวีลแชร์ก่อนจะเป็นคนเข็นเด็กชายเข้าบ้าน ส่วนลมหนาวก็เดินตามทั้งสองคนไป ปัง! ปัง! เสียงพลุกระดาษดังขึ้นพร้อมกับกระดาษชิ้นเล็กๆ หล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม