หากมีสหายมาที่จวน ซานเซินย่อมต้องสั่งความกับบ่าวหน้าประตูไว้ก่อนแล้ว แต่นี่ไม่ได้สั่งอันใดไว้ สองคนนี้คงเป็นพวกอยากรู้อยากเห็นกระมัง
“เจ้ารู้แล้วจะไปได้หรือยัง” ตู้เฉียวดึงแขนเสื้อของอู๋ซวง เพื่อให้เขากลับไปที่สำนักศึกษาด้วยกัน
“เจ้ากลับไปก่อนเลย ข้าจะกลับหมู่บ้าน” อู๋ซวงเร่งฝีเท้าออกเดินไปให้ทันเกวียนวัวที่จะเดินทางกลับหมู่บ้าน
ตู้เฉียวที่เห็นเช่นนั้น จึงได้วิ่งตามสหายไป ด้วยคิดอยากจะห้ามปรามเขาไม่ให้ยุ่งเรื่องของพี่น้องตระกูลฟู่อีก อีกใจก็อยากจะกลับไปบอกท่านย่า ว่าเขาพบสองพี่น้องอยู่ในเมือง ล้วนแต่อยู่อย่างสุขสบาย นางจะได้เลิกกังวลใจ
“พี่หญิง!!!” ซานเซินวิ่งเข้ามาหาเยี่ยนอิงที่นั่งอยู่ในห้องโถง ท่ามกลางบ่าวที่กำลังนั่งสนทนากันอยู่
สือเอ้อที่ถือข้าวของ ของซานเซินตามเข้ามา เขาแทบไม่อยากจะเชื่อว่าคุณชายน้อยจะเปลี่ยนสีหน้าได้เร็วเพียงนี้
เมื่อตอนที่สนทนากับบัณฑิตทั้งสองที่หน้าสำนักศึกษ
