หลังจากที่ไทเลอร์ผละริมฝีปากออก ชิดหทัยรู้สึกเหมือนสติของเธอยังคงล่องลอยไม่ได้กลับเข้าร่าง ทุกอย่างทำตามคำสั่งของไทเลอร์ไปเสียทั้งสิ้น เธอเหมือนหุ่นยนต์ที่เขาจับจูงและออกคำสั่งอะไรก็ได้ให้ทำตามใจของเขาทุกอย่าง กระทั่งโยนช่อดอกไม้ก็เช่นเดียวกัน คนที่รับได้นั้นทำให้เธอถึงกับตื่นเต้นเพราะมันบังเอิญตกไปอยู่ในอ้อมแขนของคนที่เธอไม่คิดว่าจะโผล่มาในงานนี้พอดิบพอดีอย่างพี่นินนี่!
เธอมองอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น แต่กลับปลีกตัวไปหาไม่ได้ จนกระทั่งไม่นานพี่นินนี่ก็แค่โฉบมาอวยพรเธอก่อนจะขอตัวกลับไป ทว่าถึงอย่างนั้นคำอวยพรของพี่นินนี่ก็ทำให้เธอถึงกับหน้าแดงก่ำด้วยความเขินปนอายไม่ได้
‘ดูเหมือนจะรักเขามากนะ...พี่ไม่เคยเห็นชมพูรักใครขนาดนี้มาก่อน’
คำพูดนั้นเหมือนจะแทงใจเธออย่างไรอย่างนั้น เธอทำท่าจะปฏิเสธแต่อีกฝ่ายก็ถูกผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาที่เคยเจอกันมาหลายครั้งและเป็นสามีของพี่นินนี่พาตัวไปจนได้ แต่ตอนนี้เธ
