น้ำทิพย์ถึงกับนั่งงงไปพักใหญ่กับคำพูดของเขาเมื่อกี้ ผีออกหรือไงถึงมาชวนเธอไปดินเนอร์กลางออฟฟิศแบบนี้เพราะตั้งแต่ตกลงเป็นคู่นอนกันมานี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดเรื่องอื่นกับเธอในที่ทำงาน ปกติก็มักต่างคนต่างทำงานมากกว่า
“ดินเนอร์....งั้นเหรอ”
น้ำทิพย์รีบเก็บข้าวของก่อนจะวิ่งตามเขาออกไป เวลานี้พนักงานทั้งหมดกลับไปแล้วเหลือแค่เธอกับเขาเท่านั้นที่เพิ่งจะเลิกงาน
“เดี๋ยวค่ะ คุณเวกัส!”
เธอยกมือกุมหน้าอกไว้พลางหายใจหอบ คนบ้าอะไรทั้งขายาวทั้งเดินเร็วจนเกือบตามไม่ทัน
“ครับ? มีอะไรเหรอ?”
“แฮ่ก เมื่อ แฮ่ก เมื่อกี้หมายความว่าไงคะ มันไม่อยู่ในข้อตกลงของเรานะ”
เธอพูดทั้งที่ยังหอบแฮ่ก ๆ อยู่ ต่างจากร่างสูงที่ยืนพิงรถอย่างสบายอกสบายใจจนเธออดหมั่นไส้ไม่ได้
คนอะไรทำตัวหน้าหงุดหงิดชะมัด.....
“บางครั้งคุณก็ไม่ยืดหยุ่นเอาซะเลยนะ ขึ้นรถเถอะ ผมหิวแล้ว”
เขาพูดพร้อมกับเปิดประตูรถให้เสร็จสรรพ ร่างบางก้าวขาขึ้นไ
