" คุณแม่กลับไปก่อนเถอะครับไว้มีเวลาผมจะไปหา"
" นี่แกไล่ฉันเรอะ"
เฉิงเจ๋อหยวนไม่ตอบได้แต่มองเฉิงอันด้วยสีหน้าเยือกเย็นแผ่รัศมีดุดันออกมา เฉิงอันเห็นสีหน้าของเฉิงเจ๋อหยวนก็ยอมถอย
" พรุ่งนี้ แกต้องเข้าไปที่บ้านไปกินข้าวพร้อมหน้ากัน"
" ครับ พรุ่งนี้ตอนเย็นผมจะเข้าไป"
เฉิงอันลุกขึ้นเดินออกไปอย่างไม่สบอารมณ์ ทิพย์ธารามองผ่านกระจกหน้าต่างลงไปข้างล่าง เห็นหญิงวัยกลางคนแต่ยังดูดีแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าแบรนด์เนม ก็จำได้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่นั่งอยู่ข้างๆเฉิงเจ๋อหยวนในร้านหม้อไฟวันนั้น ที่แท้ผู้หญิงคนนี้คือแม่ของเขานี่เอง เฉิงอันเหมือนรับรู้ว่ามีใครจ้องมองเธออยู่จึงหันกลับไปดู มองขึ้นไปเห็นผู้หญิงที่เธอรังเกียจตั้งแต่ยังไม่เคยเห็นหน้าชัดๆ เธอส่งสายตารังเกียจให้ก่อนจะเดินขึ้นรถ
เย็นวันต่อมาเฉิงเจ๋อหยวนกลับบ้านมากินข้าวตามที่รับปากกับเฉิงอันเอาไว้
" คุณพ่อ คุณแม่"
เฉิงห่าวเทียนเงยหน้าขึ้นมองเล็ก
