กันย์ธาราถูกปลุกด้วยจุมพิตที่แสนหวานในยามเช้าอีกครั้งแม้ว่าจะบอกศรัญญ์ชัยก่อนที่จะผล็อยหลับไปว่าอย่าลืมเรื่องไปจดทะเบียนสมรสแต่พอตอนเช้าขึ้นมาจริงๆ เธอก็เพลียจนไม่อยากจะลุกเลย
ร่างเล็กๆ ของเธอขยับหนีคนที่มาปลุกด้วยแบบฉบับของเขาจนเกือบตกเตียงแล้วเธอก็นอนนิ่งแกล้งตายไม่ไห้เขาได้กวนอีก... เธอยังนึกสงสัยว่าเขาเอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหนนักหนาทั้งๆ ที่เธอคิดว่าเขาน่าจะเป็นคนที่เหนื่อยมากกว่าแต่เขากลับตื่นเช้ามาอย่างสดชื่น แล้วมาก่อกวนห้วงนิทรารมย์แสนหวานของเธอได้
“กันย์ไม่อยากตื่นเลยค่ะ” เธอบอกเสียงอู้อี้กับหมอน...
แม้จะรู้ว่าต้องตื่นไปทำเรื่องที่สำคัญแต่เธอก็ยังพิรี้พิไรไม่อยากไปเพราะรู้สึกว่าตอนนี้ร่างกายเธอไม่เหลือเรี่ยวแรงใดๆ ติดตัวเลย แล้วคนที่สูบเรี่ยวแรงเธอไปก็ไม่ใช่ใครที่ไหนก็พ่อตัวดีข้างๆ เธอนี่แหล่ะที่ก่อกวนเธอทั้งคืนไม่ได้หลับไม่ได้นอน กว่าจะได้นอนก็ดึกมากแล้ว ตอนนี้เธอจึงอยากนอนต่อส
