“เก้าร้อยเก้าสิบเจ็ดเก้าร้อยเก้าสิบแปดเก้าร้อยเก้าสิบเก้า หนึ่งพัน หนึ่งพันหนึ่ง หนึ่งพันสอง หนึ่งพันสาม หนึ่งพันสี่ ...... หนึ่งพันเก้าสิบเก้า โอ๊ย... นี่เรานับแกะเกินพันตัวมาแล้วทำไมยังนอนไม่หลับอีกนะ” ร่างสูงผุดลุกขึ้นนั่งอย่างหัวเสีย... เขาเอื้อมมือมาเกาหัวแรกๆ พลางหงุดหงิดที่ข่มตาหลับจนแทบจะกระโดดขย่มตาอยู่แล้วถ้าทำได้ก็ไม่มีผลเพราะทำอย่างไรก็นอนไม่หลับสักที
“เพราะไอ้ห้องข้างๆ นี่แหล่ะที่ทำให้เขาอิจฉา หึ” ชายหนุ่มมองค้อนให้กำแพงห้องตาคว่ำหวังว่าจะส่งผ่านไปถึงคนที่อยู่ในห้องนั้นให้ได้...
เรื่องอะไรที่เจ้าเพื่อนเกลอมันต้องมาทำให้เขาอิจฉาที่มันมีคู่แล้วปล่อยให้เขานอนแกร่วอยู่คนเดียว... พูดมาแล้วก็ตาชักร้อน
คนโดดเดี่ยวไม่มีคนร่วมเรียงเคียงหมอนเลยเป็นอันนอนไม่หลับเลย
ภัทรนั่งหงุดหงิดอยู่ไม่นานก็นึกถึงแฟนสาวขึ้นมาได้ เขาเพิ่งโทรไปราตรีสวัสดิ์เธอมาเมื่อสามชั่วโมงที่แล้ว... หากโทรไปอีกจะเ
