ร่างสูงเดินเอื่อยๆ ออกนอกโรงแรมย่านใจกลางเมืองมา นครแห่งนี้ในยามราตรีไม่ร้างผู้คน สถานท่องเที่ยวบริการหลายที่ยังเปิดอยู่ เวลาตอนนี้ก็เพิ่งสี่ทุ่มยังถือว่าเดินเที่ยวได้สบาย...
“เฮ้ ไอ้โย่ง” หญิงสาวร่างสูงใบหน้าสวยหวานคุ้นตาร้องทักมาแต่ไกล ก่อนที่เธอจะวิ่งมาล็อคคอเขาไว้แน่นแทบจะกระโดดขี่หลังเขาเลยทีเดียว
“ทำอย่างกับเป็นเด็กไปได้ บอกว่าให้เลิกทำอย่างนี้ ตอนนี้เธอไม่เหมือนเดิมแล้วนะ”
“ไม่เหมือนเดิมตรงไหน ฉันก็คนเดิม” หญิงสาวยักไหล่
“เฮ้อ เธอนี่จริงๆ เลย แล้วมานี่ได้ไง”
“มากับกองถ่ายละคร ติดรถตู้เขามาน่ะ ถามอย่างนี้ได้ไงภัทรอย่าลืมสิว่าฉันเองก็มีหุ้นในบริษัทโมเดลลิ่งในเครือของอีดีซีเอนเตอร์เทน ฉันต้องเข้าร่วมประชุมวันพุธนะ”
“รู้ แต่นั่นมันอีกตั้งหลายวันไม่ใช่เหรอ แล้วมาทำไมก่อนล่ะครับคุณอามาเรีย แวนเนต มาแตล” เขาเรียกชื่อเธอเต็มยศเพื่อเตือนสติเธอ
เธอยังชอบทำตัวเป็นเด็กเป็นเล็กตามใจตัวเอ
