“ก็เจ้านายคนใหม่เขาสายเปย์ ไม่ขี้งกเหมือนพี่ต่ายนี่” พลอยไพลินนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับพี่ชาย หญิงสาวยกแก้วน้ำส้มขึ้นดื่มแล้ววางลง ก่อนเริ่มรับประทานอาหารเช้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
พ่อเพชรลอบสังเกตลูกสาวแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ลูกดูมีความสุขมากที่จะได้ไปทำงานกับคู่หมั้น เป็นอย่างที่เมียบอกจริงๆด้วย
แม่กระแตเห็นอาการสามีแล้วก็อมยิ้ม เอื้อมมือไปบีบมือเขาเบาๆให้กำลังใจ
“จะขับรถไปเอง หรือวาโยจะมารับหรือกระเต็น”
“พี่โยจะมารับค่ะคุณพ่อ” พลอยไพลินตอบบิดาแล้วยิ้มกว้างให้ท่าน
“ไปทำงานกับพี่เขาก็ตั้งใจล่ะ จะมาเล่นๆเหมือนทำกับพี่ต่ายไม่ได้แล้วนะ วาโยเขาเป็นเจ้าของบริษัท อย่าทำให้พี่เขาต้องขายหน้า” พ่อเพชรบอกสอนลูกสาวด้วยความหวังดี
“ค่ะ คุณพ่อ” พลอยไพลินรับคำ แล้วยิ้มหวานให้บิดา คนเป็นพ่อยิ้มตอบ ก่อนจะหันไปมองหน้าเมีย แม่กระแตยิ้มตอบ แอบยกนิ้วโป้งและขยิบตาให้สามี แม้ลูกจะมีความสุขอยู่แล้ว แต่หากม
