วาโยถอนจูบออกมากระซิบเรียกน้องเสียงพร่ากระเส่า แม่นกกระเต็นน้อยของเขาหลับตาพริ้ม เกาะบ่ากว้างของเขาไว้แน่น
“อาบน้ำก่อนนะครับ” วาโยโอบกอดพาน้องเข้าไปในห้องอาบน้ำฝักบัว แล้วเลื่อนประตูกระจกปิด เขาเปิดน้ำอุ่นให้รินรดลงมาชำระล้างร่างกายของเขาและเธอ
พลอยไพลินใจเต้นโครมคราม เธอเขินจนผิวขาวผ่องกลายเป็นแดงก่ำไปทั้งตัว ใบหน้าสาวร้อนวูบวาบราวกับถูกไฟลามเลีย ห้องอาบน้ำกระจกขนาดเล็กสำหรับคนเดียวให้ความรู้สึกแคบเมื่อต้องมายืนคู่กันกับร่างสูงกำยำซ่อนรูป พี่โยของเธอหากสวมใส่เสื้อผ้าแล้ว เขาดูสูงโปร่ง ทว่าพอได้เห็นเนื้อแท้เปลือยเปล่าทั้งร่างของเขา อีกทั้งได้สัมผัสแนบชิด พลอยไพลินก็รู้ว่าเขาซ่อนรูปกายแข็งแกร่งกำยำไว้ภายใต้เสื้อผ้าสีเข้มเรียบหรูที่เขาชอบสวมใส่ เขามีกล้ามเนื้อแน่นตึงและรูปร่างกำยำน่าซบ มิน่าล่ะ ผู้หญิงพวกนั้นถึงรีบปรี่ไปเยี่ยมตอนที่รู้ว่าเขารักษาตัวอยู่โรงพยาบาล
“เป็นอะไรครับ กลัวพี่เหรอ”
