"ฉันจะรับไว้ เพราะเห็นแก่คุณย่าไม่เกี่ยวกับพี่"
เธอพูดอย่างไม่มีเยื่อใย และก้มเล่นมือถือต่อ
"ไม่ว่าจะรับด้วยเหตุผลอะไร พี่ก็ดีใจครับ"
เป็นไงผมพูดเพราะขึ้นไหม เมื่อวานซ้อมที่หน้ากระจกตั้งนาน แล้วเธอก็มองหน้าผมเหมือนอยากจะสื่ออะไร
"มีอะไรกับพี่หรือเปล่าครับ"
เมื่อเห็นเธอจ้องอยู่นาน ก็อดที่จะถามไม่ได้
"วางไว้แล้วก็ไปสิ จะยืนบื้ออีกนานไหม"
เผล้ง!!
แตกหมอไม่รับเย็บ เฉยชาสุดๆ
"ครับ ทานให้อร่อยนะ"
แล้วผมก็หันหลัง เดินไปหากลุ่มเพื่อนๆที่นั่งรออยู่ และมองเธอตาละห้อยอีกเช่นเคย
"เฮ้อ!!ชีวิต"
"เชี่ยสายธาร อินเนอร์ในการง้อของมึงแม่ง โคตรห่วย"
ผมมองไอ้ปกป้องอย่างสนใจ เผื่อมันมีความคิดดีๆ
"ยังไงวะ"
ผมขมวดคิ้วถามเพื่อน
"เอ๊า...ก็มึงไม่เคยดูละครหลังข่าวรึไงที่พระเอกเอาดอกไม้ไปง้อนางเอกอะ"
ผมมองหน้าไอ้ปกป้องอย่างใช้ความคิด รึจะลองดู
"แล้วต้องเป็นดอกอะไรวะ"
ผมถามมันต่อ และตั้งใจที่มันพูด
