"ไอ้โบ้ มึงโผล่หัวมาได้แล้วหรอวะ"
คำแรกที่ไอ้ไดจิมันทักทายผมหลังจากไม่เจอกันมาหลายวัน
"ไอ้เพื่อนเวร รักกูจัง"
ผมเองก็ตอบกลับมัน
"กูนึกว่าตายเป็นผีเฝ้าศาลไปแล้ว"
อันนี้ไอ้ sunday มันพูด
"โอ้ย ไอ้พวกเวรนี่ มึงเป็นเพื่อนกูจริงๆหรือเปล่าวะ แช่งชักหักกระดูกกูจัง"
ผมมองพวกมันตาขวาง แต่พวกแม่งก็ไม่สนใจอะไรหัวเราะผมกันคิกคัก ราวกับว่าความทุกข์ของผม คือความสุขของพวกมันยังไงยังงั้น
"ก็มันจริงไหมล่ะ กูนึกว่าจะแดกเหล้าจนตายไปแล้ว"
อันนี้เป็นเสียงไอ้ภูภูมิ
"แล้วแต่พวกมึงจะพูดเถอะ กูยอมเป็นไอ้โบ้ก็ได้ "
ผมพูดด้วยแววตาเศร้า เรื่องอื่นตอนนี้ผมไม่สนใจแล้วหละ ที่ผมสนใจก็คือจะง้อปลายยังไง สำหรับเรื่องที่เป็นไอ้โบ้ ผมยอมรับ
"ฮ่าๆๆๆ แม่งเจ้าชายล่าแต้มโดนสยบได้ซะงั้น"
โอ๊ยไอ้เพื่อนเวรนี่ก็ขยี้ผมจัง
"เออแล้วมึงจะต้องทำเรื่องอำลาวงการหรือเปล่าวะฮ่าๆๆ"
"เดี๋ยวกูจะส่งเอกสารให้มึงเซ็นต์ด้วยนะหึหึ"
"แ
