“เดนิสมากินข้าว” มารินเรียกลูกสาวที่นั่งอยู่บนบันไดขั้นสุดท้าย พอรู้ว่าพี่โฮปจะมาก็ไม่ยอมลุกไปไหน มีเจ้ามานะ เจ้ามานี เจ้าปีติ และเจ้าชูใจ วิ่งเล่นอยู่ใกล้ๆ
“นิกยอพี่จ๋าก่อง”
“ไม่เห็นหน้าพี่โฮปกินข้าวไม่ลงหรือไงคะ”
“นิกกิงก่อง พี่จ๋าไม่มีเพื่องกิงข้าวค่ะ” เดนิสเป็นห่วง กลัวพี่โฮปจะไม่มีเพื่อนกินข้าวหากตนกินก่อน
“พี่โฮปมากับเพื่อนไม่ใช่เหรอคะ”
“ไม่ยู้ค่ะ”
“จะไม่รู้ได้ยังไง ก็คุณป๊าบอก”
“คุงป๊าบอก นิกไม่ได้บอก”
“เอ๊ะ เด็กคนนี้ ตกลงรู้หรือไม่รู้คะว่าเพื่อนพี่โฮปมาด้วย”
“พี่จ๋ามีนิกเป็งเพื่องคงเดียว”
“ข้ามรุ่นนะคะ” ยิ่งฟังลูกสาวพูดก็ยิ่งหมั่นไส้ระคนเอ็นดู
“เพียงออเอาข้าวไปให้เดนิสเองค่ะ” เพียงออเดินเข้ามาพร้อมจานข้าวสำหรับเดนิส
“ว้าวๆ พะโย้” จากบอกจะรอกินพร้อมพี่โฮป แต่พอเห็นข้าวราดแกงพะโล้ที่มีทั้งไข่ ทั้งหมูสามชั้นก็น้ำลายสอ จนอดใจไม่ไหว
“พี่ไปเอาข้าวพะโล้ของพี่ก่อน” ว่าแล้วก
