ล่ารักโฮสต์สุดร้าย

ประเทศอังกฤษ “ยามบ่มีขนฟิวเหมือนได้กินต้มอึ่ง” โมนา แวววิไล ลูกสาวเศรษฐีอีสาน เจ้าของกิจการโรงงานน้ำแข็ง โรงสี โรงแรม และผู้รับเหมาก่อสร้าง ในจังหวัดอุบลราชธานี ออกมาจากห้องหัตการของคลินิกเสริมความงาม หลังจากเลเซอร์กำจัดเส้นขนบนเนินสาว “ประมาณหลุมดำสู่อาณาจักรมัลติเวิร์ส?” มาริน หนึ่งนภา เปรียบเปรยสิ่งที่เพื่อนเอ่ยถึงเป็นหลุมดำในอวกาศที่ดำลึกจนไม่เห็นภายในได้ “แม่นแล้ว” “ผ่านศึกมาเยอะก็แบบนี้แหละ ” “ของมันอร่อยแซบก็ต้องซ้ำสิยะ ไผสิคือเจ้า หลุด QC ปิดหมด ไม่อ้า ไม่ปลิ้น ไม่แลบ ไม่เห็นอะไรเลย เผลอๆ หยากไย่เริ่มมาเกาะ หรือไม่ก็ตันไปแล้วมั้ง” โมนาเหน็บแนมเพื่อนสาวผู้ไม่สนใจชายใดมาก่อน ซึ่งต่างกับเธอที่ผ่านมาแทบทุกขนาดเลยก็ว่าได้ “เว่อร์ ถึงเวลาใช้งานก็ครอบจักรวาลได้แล้วกัน แล้วนี่ก็มาเรียนไหมล่ะ” มารินทำหน้าเอือมๆ ใส่เพื่อน ที่มาสบประมาทความอลังการของเธอ สำหรับโมนาถ้าพอใจก็พร้อมจบที่เตียง ส่วนเธอถ้าไม่เจอคนที่ใจบอกว่าใช่ก็อย่าหวังว่าจะยอมพลีกาย “ของแบบนี้มันควบคู่กันไปได้” “แล้วเป็นไง เจอตอเบอเร่อ” “พูดแล้วเศร้า จู่ๆ ก็กลายเป็นมือที่สามแบบไม่ตั้งตัว ไปหาหมอดูกัน” “มาแนวไหน” “อยากรู้ว่าเนื้อคู่อยู่แห่งหนใด” “รักดีๆ จะมาเองเมื่อถึงเวลา เคยได้ยินไหม ไม่เห็นต้องไขว่คว้าให้วุ่นวาย” “ไม่รู้แหละเพื่อนอยากดู คุณหนูมารินก็ต้องดูด้วย” “No” “ต้องดู มารินจะได้รู้ด้วยไงว่าเมื่อไรจะได้ผัว” “ไม่รีบ” “แต่แม่หมอคนนี้เลื่องลือมากเลยนะว่าแม่น” “ไม่ๆๆๆๆ ยังไงก็ไม่” ใครๆ ก็ว่าผู้หญิงกับการดูดวงเป็นของคู่กัน แต่ไม่ใช่กับมาริน สำหรับเธอการดูดวงช่วยให้เราคิด ไตร่ตรอง ตัดสินใจกับสิ่งรอบตัวได้ แต่สุดท้ายคนที่ต้องจัดการมันคือตัวเราเองอยู่ดี คนที่รู้ปัญหาทั้งหมดไม่ใช่หมอดู มันคือตัวเราเอง เธอจึงใช้ชีวิตตามความรู้สึกตัวเอง แต่สุดท้ายเธอก็ถูกเพื่อนตัวดีลากมาดูดวงด้วยจนได้ “กลับเถอะ” มารินมองไปรอบๆ สำนักหมอดูที่เพื่อนพามา รู้สึกไม่ค่อยชอบที่นี่เอาเสียเลย กลิ่นน้ำมันหอมระเหยโชยแตะจมูก บรรยากาศก็ช่างอึมครึม “มาถึงนี่แล้วจะกลับได้ยังไง” โมนาฉุดกระชากมารินไม่ให้หนีออกจากสำนักหมอดู ก่อนเสียงเรื่อยเฉื่อยแต่กลับชวนขนลุกจะดังขึ้น เสียงที่เปล่งเป็นภาษาไทยทำให้ทั้งคู่แปลกใจระคนตกใจ “ที่ผ่านมาเจอรักซ้อน ชีวิตเจอแต่ความวุ่นวาย” แม่หมอในชุดสไตล์โบฮีเมียนทำนายทายทักโมนาโดยที่เธอยังไม่ได้พูดอะไร “อย่างกับตาเห็นเลยมาริน” โมนาตื่นเต้นกับคำทำนาย “อายุยี่สิบหกจะเจอเนื้อคู่เป็นชาวต่างชาติ” แม่หมอยังคงทำนายทายทักราวกับอ่านใจเรื่องที่โมนาอยากรู้ได้ “โมนาอยู่ชาตินี้ ส่วนเขาอยู่ชาติหน้าหรือเปล่า” มารินกระซิบ แม้จะทำนายได้อย่างแม่นยำ แต่นั่นยิ่งกลับทำให้รู้สึกไม่น่าไว้วางใจ “จะเจอคนคนหนึ่งเมื่ออายุยี่สิบสาม เขาจะเป็นคู่แท้” สายตาของแม่หมออยู่ที่ดวงหน้าของหญิงสาวเจ้าของดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล ขัดกับเส้นผมยาวสลวยดำขลับ “เดือนหน้าเพื่อนจะมีผัว เอ้ย เดือนหน้าเพื่อนจะเจอเนื้อคู่” เดือนหน้ามารินก็จะอายุครบ 23 ปี แน่นอนว่าเนื้อคู่ต้องอยู่ที่ประเทศไทย เพราะในอีกไม่กี่วันทั้งคู่ก็จะเดินทางกลับหลังจากคว้าปริญญาโทมาครองได้สำเร็จ “แวววิไลกลับได้แล้ว” มารินดึงแขนเพื่อนออกจากสำนักหมอดู และเมื่อหันกลับไปมองแม่หมอแสนพึลึกในความรู้สึกกลับพบเพียงความว่างเปล่า