ICU เฉพาะทางโรคสมอง
นานนับชั่วโมงที่เพลินเกาะกระจกห้องไอซียู มองดูพี่ไฟท์เตอร์ที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงผู้ป่วยไม่ไปไหน และไม่ยอมกินอะไร
“น้องเพลินกินอะไรหน่อยลูก” แคนแกะห่อแซนด์วิชแล้วนำมาให้ลูกสาว
“เภเพลินจะรอกินพร้อมพี่ไฟท์”
“ถ้าไม่กินก็ดื่มน้ำหน่อยนะคะ ดูสิ ปากแห้งหมดแล้ว” ริมฝีปากที่แห้งผากบ่งบอกว่าร่างกายกำลังขาดน้ำ มดจ่อหลอดดูดน้ำไปตรงปากนั้น แต่ลูกสาวก็ไม่ยอมดื่ม
“พี่ไฟท์ก็ยังไม่ได้ดื่มน้ำเลย”
“พี่ธิชาเตรียมห้องรับรองไว้ให้แล้วนะคะ มารินว่าทุกคนขึ้นไปพักผ่อนกันก่อนดีกว่า ไฟท์เตอร์อยู่ในความดูแลของหมอแล้ว แล้วที่ห้องรับรองทุกคนก็สามารถดูไฟท์เตอร์ได้ตลอดยี่สิบชั่วโมงเหมือนกัน” หากคนในตระกูลมีเหตุให้ต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล ก็จะมีห้องรับรองพิเศษไว้ให้
“น้องเพลิน...” แคนกับมดรู้ว่าพูดอะไรไปตอนนี้ลูกสาวก็ไม่รับฟัง แต่หากปล่อยไว้แบบนี้ หัวอกพ่อแม่ก็ทนไม่ได้เช่นกัน
“เวลาเภเพลิน
