“โอ๊ย~~ อยากจะบ้าตายรายวัน” หลานๆ ออกไปเที่ยวเล่นเหมือนทุกวัน และมีอะไรติดมือกลับมาทุกวันเช่นกัน เหมือนอย่างวันนี้
“คุงตาจะยีบตายไปไหน”
“คุงเทียดยังไม่ยีบตายเยย” แม้จะอายุร่วมร้อยปี แต่เทียดขิมก็มักพูดเสมอว่าจะอยู่กับพวกตนไปอีกนานแสนนาน
‘เทียดไม่รีบตายหรอกลูก ใครรีบให้ตายไปก่อนเลย’ แน่นอนว่าเพื่อนๆ ของยายขิมก็ชิงตายกันไปหมดแล้ว
“ยอกย้อนเก่งเหมือนแม่ไม่มีผิด” ปากบ่นว่า แต่ก็ไม่เคยจริงจัง
“แม่ขลุ่ยก็ยูกคุงตานะฮับ ฉะแดงว่าคุงแม่เหมืองคุงตา”
“เจ้เภเพลินดีดเด้งยูกคุงตาแหยะ ดีดเด้งเหมืองคุงตาเยย”
“แบบนี้เขาเรียกกงกรรมกงเกวียนไหมนะ” มดขำหน้าเหวอๆ ของสามี เมื่อก่อนยายขิมจะเป็นคนเลี้ยงเพลินเสียเป็นส่วนใหญ่ ส่วนพวกตนก็ทำงานทั้งร้านอาหาร โฮมสเตย์ ดูแลเทือกสวนไร่นา หรือเก็บค่าเช่าที่ มาตอนนี้ร่างกายยายขิมโรยราไปมาก วิ่งตามขลุ่ยกับเพียงออไม่ไหว ก็เป็นหน้าที่ของเธอกับแคน และด้วยความที่หลานเป็
