“แกแน่ใจเหรอว่าจะบอกคีย์จริงๆ” นางถามอย่างไม่มั่นใจ
“เราทำเพื่อพี่จิ๊บก่อนตายนะแม่ นิ่มอยากให้พี่จิ๊บจากไปด้วยใจสงบ และมีความสุข” เธอย้ำบอกตามความตั้งใจ “พี่จิ๊บทำเพื่อเรามากแล้วนะแม่ ถึงเวลาที่เราต้องทำเพื่อพี่จิ๊บบ้าง”
“ถ้าแกคิดว่าดี แม่ก็เห็นด้วย แต่ที่แม่ค้าน เพราะแม่กลัวว่าคีย์จะรับไม่ได้ กับเรื่องนั้นน่ะสิ”
“ความจริงเป็นสิ่งไม่ตายนะแม่ บางทีการบอกความจริงให้พี่คีย์รู้ อาจปลดห่วงที่รัดใจพี่จิ๊บไว้ก็ได้ แล้วพี่คีย์จะได้รู้ พี่จิ๊บรักพี่คีย์มากแค่ไหน”
“งั้นตามใจแกล่ะกัน บอกคีย์วันไหน บอกแม่นะ” แก้วกมลพยักหน้ารับ ก่อนทั้งสามจะเดินไปนั่งรอ เจ้าหน้าที่เคลื่อนบ้านสุนันทา ไปพักในห้องพักฟื้น
.................................
บ่ายวันต่อมา
คีรินเดินโอบเอวพราวฟ้าเข้ามาในร้านอาหารของสักรินทร์ บ่ายวันนี้เขามีนัดกับกลุ่มเพื่อนสนิท โดยวันนี้เขาพาพราวฟ้ามาด้วย ซึ่งเพื่อนทั้งสามไม่ขัดข้อง คนที
