“ใครเป็นเมียคุณ ฉันไม่ใช่เมียคุณ ปล่อยนะ ปล่อย” คนเมาแต่ยังมีสตินิดหน่อย พูดเสียงอ้อแอ้ ผลักร่างอันน่าขยะแขยงของคนแปลกหน้าให้ออกห่าง
“นายจะปล่อยดีๆ หรือจะให้ฉันกระทืบนายดีล่ะ ฉันไม่เกี่ยงนะ คันมือคันเท้าพอดี” หน้าตาธนันชัยจริงจังกว่าเดิม ชายคนนั้นใจสั่น ยิ่งเห็นลูกน้องของอีกฝ่ายมาสมทบ ใจยิ่งไม่ดี
“มีอะไรหรือเปล่าครับเจ้านาย”
“จะปล่อยดีๆ มั้ย ฉันเตือนครั้งสุดท้ายนะ” น้ำเสียงเข้ม แววตาแข็งกร้าว ท่าทางเอาจริงเหมือนเดิม ชายคนนั้นเห็นท่าไม่ดี จึงรีบปล่อยณัฐรวีและรีบเดินหนีไป
ธนันชัยหันมามองณัฐรวีด้วยความเป็นห่วง อย่างไม่เข้าใจตัวเองว่า เหตุใดต้องเป็นห่วงหญิงสาวแปลกหน้าคนนี้ด้วย ทั้งที่เขาปล่อยผ่าน ไม่สนใจเธอก็ได้
"คุณโอเคไหม" ธนันชัยถาม ณัฐรวีเงยหน้าขึ้นมองธนันชัยด้วยสายตาพร่ามัว เธอจำเขาไม่ได้
"คุณเป็นใคร" ณัฐรวีถามเสียงยานคาง
"ผมแค่ผ่านมาเห็นคุณถูกชายนั้นคิดไม่ดี" ธนันชัยตอบ มองหน้าค
