“ฉันไม่อยากกลับบ้าน ไม่อยากแต่งงาน ฉัน...ฮือ” ธนันชัยถึงกับงง เมื่อกี้ยังยิ้ม ตอนนี้มาร้องไห้ สมกับเป็นคนเมาอย่างแท้ทรู
“ถ้าไม่อยากกลับบ้าน คุณอยากไปที่ไหนล่ะ ผมจะพาไปส่ง”
“ไปบ้านคุณไง ไปได้เปล่าล่ะ” ณัฐรวีถามไป ทำจมูกฟุดฟิดไป “หอมจัง ตัวคุณห้อมหอม”
“อะไรวะเนี่ย” เขาถึงกับทรงตัวไม่อยู่ แม่เจ้าประคุณเล่นหอมซอกคอเขา มือไม้ก็อยู่ไม่ซุก ลูบอกเขาตลอดเวลา “นี่แม่คุณ หยุดก่อนได้มั้ย มีสติหน่อย”
“สติเหรอ สติคืออาราย ชื่อใคร ชื่อคุณเหรอ” ณัฐรวีไม่ได้สติเช่นเดิม ยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้าเขามากขึ้น จังหวะนั้นธนันชัยหันมองเธอพอดี ปากทั้งคู่เชี่ยวกันเล็กน้อย แต่นั่นทำให้ร่างหนาร้อนไปทั้งตัว
“ตกลงว่าเจ้านายจะให้ผมพาไปไหนครับ ไปคอนโดเจ้านายดีมั้ยครับ จบๆ ไป” กิตติรู้ใจเจ้านาย
“เออ ก็ไปสิ” ธนันชัยคิดว่า ถามไปคงไม่ได้คำตอบ เธอเสนอตัวมาขนาดนี้ เขาเลยสนองตอบ เพราะเข้าใจว่า เธอคือสาวกร้านโลก ไม่เช่นนั้
