7 วันต่อมา
คีรินจอดรถในลานจอดรถ สีหน้าเขาเซ็งกะตายมาก เนื่องจากถูกมณีบังคับให้กลับมาบ้าน มาทำหน้าที่พ่อพันธ์ตามตกลงกันไว้ หนึ่งสัปดาห์เขาหาข้ออ้างต่างๆ นานา จนหาเหตุผลอ้างไม่ได้ อีกทั้งคิดว่า การหนีและการผลัดไปเรื่อยๆ มันไม่ใช่การแก้ปัญหา ทำให้มันจบๆ ไปดีที่สุด
เมื่อใจไม่อยากมา คีรินแบกหน้าเหนื่อยหน่ายใจเข้าบ้าน พอเห็นคนเป็นย่านั่งอยู่กับบิดามารดา เขาถึงกับถอนหายใจยาว อยากหนุนตัวเดินกลับไปที่รถ แล้วขับรถไปเที่ยวผับเที่ยวบาร์ หาความสุขกับสาวสวยหุ่นดีถูกใจ มากกว่าเดินเข้าไปในบ้าน ทว่าขาชายหนุ่มกลับไม่ทำตามสมองคิด ก้าวเดินไปนั่งบนโซฟาตัวเล็ก เขายกมือไหว้ทั้งสาม
“มาได้ซะทีนะ ย่าโทรตามจิกหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ กว่าคีย์จะกลับมาบ้าน” มณีว่าจะไม่พูด ไม่ต่อว่า แต่ก็อดไม่ได้
“ผมก็มาแล้วไงครับ” พูดด้วยอาการเซ็งๆ “ไม่มาก็โดนว่า มาก็ยังโดนว่าอีก รู้งี้ผมไม่กลับมาบ้านดีกว่า”
มณีส่งค้อนให้หลานชาย นางอย
