มณี วัฒนาและวาสนายิ้มกับความน่ารัก ใสซื่อของพราวฟ้า ที่ตอบและบอกคีริน โดยไม่มีคำถามต่อ คีรินมองหน้าคนพูดอย่างบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง แต่ที่แน่ๆ เขาชอบคำพูดคำจาของเธอ ใสซื่อ ไม่ปรุงแต่ง ฟังแล้วรื่นหู
“ฉันกินได้ ฉันไม่เรื่องมาก” คีรินบอกสาวน้อยนั่งข้างกาย ก่อนลงมือกินอาหาร ชามแรกที่เขาชิมคือ อ่อมกบ ตามด้วยปลาร้าทรงเครื่อง อย่างหลังนี้แทบไม่ได้กลิ่นฉุนของปลาร้าเลย กลับมีความหอมจนกินข้าวเพลินถึงสองจาน
มณีอมยิ้ม ยามมองหลานชายที่มักปรายตามองพราวฟ้าเนืองๆ แม้ไม่มีใครสังเกตเห็น ทว่าคนจ้องมองดูย่อมเห็นชัดเจน นางมั่นใจมากขึ้นว่า คีรินคงพอใจในตัวพราวฟ้า เพราะหากไม่ชอบใจ คงไม่ลอบมองพราวฟ้าเช่นนี้ เห็นทีนางคงได้เหลนเร็วกว่าคิดไว้แน่นอน
บทที่ 3
สองทุ่ม
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นสามครั้ง พราวฟ้าที่สวมใส่ชุดนอนเสร็จพอดี เดินไปเปิดประตู ในใจลุ้นหนักมากว่า คนเคาะห้องตนคือใคร จะใช่คีรินหรือไม่ หากเป็นเ
