แอบรักคุณอา บทที่ 1
1014 คำ
“ธิชา...ผมบอกแล้วยังไงว่าอย่าพึ่งให้ใครเข้ามารบกวนผมตอนนี้”
เจคอปลั่นเสียงขณะก้มหน้าดูเอกสารบนโต๊ะที่เขาต้องตรวจสอบอย่างละเอียดก่อนเซ็นรับทราบ หนุ่มใหญ่ลูกครึ่งไทยอเมริกันแคนาดาเจ้าของโรงงานประกอบรถยนต์หรูถอนหายใจเบา ๆ และส่ายหน้าก่อนจะรู้สึกว่าคนที่เขาพูดด้วยเมื่อครู่ไม่ได้ตอบกลับมาตามปกติซึ่งทำให้เขาต้องเยหน้าขึ้นมองและต้องแสดงความประหลาดใจ
“อ้าว...เดือนดาราหรอกหรือ...อานึกว่าเป็นธิชา เลขาหน้าห้องของอาเสียอีก”
“สวัสดีค่ะคุณอา ต้องขอโทษด้วยนะคะที่เข้ามาไม่ได้ส่งเสียงให้ได้ยิน พอดีเดือนตั้งใจมาหาคุณอาแต่ไม่เห็นคุณธิชาเลขาหน้าห้อง เธอคงไปเข้าห้องน้ำน่ะค่ะ”
เดือนดารา สาวน้อยวัยใสใบหน้าหมดจดอายุสิบแปดหยก ๆ ยกมือไหว้หนุ่มใหญ่ซึ่งเป็นหุ้นส่วนคนสำคัญและเพื่อนสนิทของบิดา เจคอปวางงานในมือและมีสีหน้าผ่อนคลายลงหลังจากที่เขาคร่ำเคร่งกับเอกสารสำคัญมาตลอดทั้งวัน รอยยิ้มจุดประกายขึ้นบนใบหน้าคมคร้ามเมื่อได้เห็นหน้าใส ๆ ของลูกสาวเพื่อนสนิทที่เขาเห็นหล่อนมาตั้งแต่อายุสิบขวบ หลายครั้งเขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเมื่อได้เห็นหน้าเดือนดาราแล้วความเคร่งเครียดก็พลอยหายไปเป็นปลิดทิ้ง และรอยยิ้มของหนุ่มใหญ่ลูกครึ่งสามเชื้อชาติที่จัดว่าหล่อเหลาเข้าขั้นก็อยู่ในสายตาของเดือนดาราตลอดเวลา หล่อนชอบมองเพื่อนพ่อเวลาเขายิ้ม และชอบมองมาตั้งแต่หล่อนอายุสิบขวบ เด็กสาวบอกตัวเองไม่ได้ ไม่รู้ทำไมหล่อนถึงชอบบุคลิกลักษณะของเจคอปทั้งที่อายุอานามของเขาห่างกับหล่อนเกือบสองรอบ เดือนดาราชอบผู้ชายอายุมากกว่า ชอบความเป็นผู้ใหญ่เพราะเขาสามารถทำอะไร ๆ ที่เด็กหนุ่ม ๆ รุ่นเดียวกับหล่อนทำไม่ได้ สักครู่เจคอปจึงเอ่ยขึ้น
“นั่งก่อนสิ พอดีว่าวันนี้อายุ่งทั้งวัน”
“จนลืมแวะแอปปี้เบิร์ธเดย์ให้เดือนเลยนะคะ”
“หา! ว่ายังไงนะ...โอ...ตายละ” เจคอปเกาผมหยักศกสีน้ำตาลเข้มบนหัวยิกๆ “อาต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ที่ลืมวันสำคัญของเดือนไปได้ ต้องขอโทษจริง ๆ ที่วันนี้มัวยุ่งกับงานจนไม่มีเวลาคิดถึงอะไรเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดือนแค่จะแวะมาบอกคุณอาก็เท่านั้น แต่ไม่ได้อยากให้คุณอาต้องเป็นกังวลเลยนะคะ”
“ไม่ได้หรอกนะ” เขารีบปิดแฟ้มและจ้องหน้าหล่อนจนเด็กสาวเริ่มเกิดอาการเก้อเขิน “เอาอย่างนี้ เดี๋ยวเย็นนี้อาจะพาเดือนไปเลี้ยงวันเกิดที่ภัตตาคารบนตึกระฟ้าเพื่อเป็นการไถ่โทษที่อาลืมวันสำคัญของหนู”
เพราะทุกปีเขาไม่เคยลืมที่จะเตรียมของขวัญไว้สำหรับอวยพรวันเกิดให้ลูกสาวของหุ้นส่วนใหญ่ ที่จริงมันเป็นเรื่องที่ไม่จำเป็นสำหรับเขาเลยที่จะต้องให้ความสำคัญกับวันเกิดของลูกสาวเพื่อนร่วมงานมากขนาดนั้น แต่ไม่ใช่สำหรับเดือนดารา หล่อนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกว่าวันเกิดของเด็กสาววัยสิบแปดเป็นเรื่องสำคัญและมันก็เป็นอย่างนี้มาทุกปี ใช่...หล่อนโตมากขึ้น เป็นสาวขึ้นทุกปีและเขาก็เห็นความเปลี่ยนแปลงของสาวน้อยวัยใสจากอายุสิบขวบจนตอนนี้หล่อนเกือบยี่สิบปีแล้ว เดือนดาราโตขึ้นและสวยมากขึ้นทุกปีด้วย ขณะนั้นเด็กสาวก็กลอกตาไปมาก่อนพูดว่า
“จะเป็นการรบกวนคุณอามากไปหรือเปล่าคะ เดือนแค่จะแวะมาบอกคุณอานิดเดียวเองเพราะเห็นว่าคุณอาไม่ได้ไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดที่ร้านอาหารกับคุณพ่อเมื่อตอนกลางวัน”
“พ่อของหนูบอกอาไว้แล้วและอาก็รับปากไว้แล้วด้วยแต่อาสะเพร่าเองที่ทำงานจนลืมไปเลย ไม่ถือว่าเป็นการรบกวนหรอก อาเต็มใจเพราะเรื่องนี้อายอมรับผิด”
“ไม่ใช่ความผิดของคุณอาสักหน่อยนี่คะ”
“อาจะโทรไปบอกพ่อของหนูก่อนก็แล้วกัน”
“คุณพ่อพึ่งขึ้นเครื่องไปเชียงใหม่หลังจัดเลี้ยงวันเกิดให้เดือนเมื่อกี๊นี้เองค่ะ”
“อ้าว! คุณถกลไปเชียงใหม่หรือนี่ อาไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย”
“คุณพ่อมีธุระด่วนเรื่องที่ดินเลยไปแบบปุบปับไม่ได้บอกใครค่ะ มีเดือนเท่านั้นที่รู้”
“ถ้าอย่างนั้นอาก็คงต้องไปเลี้ยงวันเกิดให้หนูแค่สองคนเท่านั้นสินะ”
“หนูกลัวว่าจะเป็นการรบกวนคุณอามากเกินไป ถ้ายังไงหนูกลับก่อนก็ได้ค่ะ”
“เดือน...อย่าพึ่งไป”
บทที่ 2
เจคอปรั้งเด็กสาวด้วยการลุกขึ้นแล้วปรี่เข้าไปดึงแขนของหล่อนไว้และการกระทำนั้นทำให้เดือนดาราก็ตกใจ แต่ไม่ใช่ถึงกับตระหนกแค่นึกไม่ถึงว่าคุณอาหนุ่มใหญ่จะมีปฏิกิริยากับหล่อนมากถึงขนาดนั้น ถึงเดือนดาราจะแสดงสีหน้าประหลาดใจแต่เจคอปก็ไม่ยอมปล่อยมือจากแขนของหล่อน
“ยังไงวันนี้พ่อของเดือนก็ไม่อยู่ อาจะพาเดือนไปทานดินเนอร์ถือว่าเป็นการไถ่โทษที่ไม่ได้ไปร่วมงานวันเกิดและไม่ได้เตรียมของขวัญให้หนูอย่างที่ผ่านมาทุกปี ถือว่านี่เป็นของขวัญที่อาจะมอบให้หนูก็แล้วกัน”
“หนูกลัวว่าคุณอาจะลำบากมากกว่าค่ะ กลับว่าจะยุ่งยากเพราะตอนนี้คุณอาก็ยุ่งกับงานมากซะจนไม่มีเวลาได้ปลีกตัวไปทำอย่างอื่น”
“อาจะให้ผู้ช่วยเข้ามาทำแทนก่อนแล้วค่อยกลับมาตรวจสอบทีหลัง เรื่องของหนูสำคัญมากกว่างานของอาอีกนะ”
“จริงเหรอคะคุณอา...เรื่องของหนูสำคัญกับคุณอามากจริงเหรอคะ”
- ผู้เขียน
