ภัสนันท์รีบเปลี่ยนเรื่องคุย ส่วนปราบเองก็ไม่ได้คิดจะไถ่ถามอะไรอีก นอกจากแอบมองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า ดีใจที่เธอมาอยู่ด้วยเวลานี้ แต่ก็คงเป็นแค่ฝันลม ๆ แล้ง ๆ เพราะชีวิตเขาเดินมาไกล เกินที่จะถามหาความรักจากหญิงสาว ที่เขาเคยได้เห็นรูป และประทับใจในความน่ารักของเธอมาตั้งแต่เรียนชั้นมัธยมแล้วเท่านั้น
หลังอาหารมื้อนั้นผ่านไป พี่ปราบก็แยกตัวลงไปในสวน ส่วนภัสนันท์เก็บถ้วยชามไปล้าง โดยไม่ทันสังเกตหรอกว่า พี่ปราบนั้นแอบโผล่หน้าเข้ามามองก่อนที่เขาจะเข้าไร่ เผลอมองภาพนั้นด้วยรอยยิ้ม เขารู้สึกมีความสุขมาก ที่ไม่ต้องล้างจาน ซึ่งเป็นงานที่เขาแสนจะเบื่อหน่าย มีคนมาช่วยแบ่งเบาก็ดีแบบนี้นี่เอง
หลังจากล้างจานเรียบร้อยแล้ว ภัสนันท์ เดินไปหยุดยืนอยู่หน้าบันไดชั้นบน ยืนอย่างลุ้น ๆว่าเธอจะต้องเจอกับอะไรอีกบ้าง มันอาจจะไม่ได้โชคดีเหมือนอย่างโผล่หน้าเข้าครัวแล้วก็ได้นะ
“เอาวะ...”
ภัสนันท์ ตั้งสติ ก่อนตัดสินใจบ
