บรรยากาศภายในบ้านไร่ปลายธาร...
ปรารภ มองสภาพบ้านด้วยสายตาตื่นตะลึง จนแทบอยากเอาหัวโขกพื้น ลาโลกไปเสียเดี๋ยวนั้น กี่ปีผ่านไปแล้วไม่รู้ที่เขาตกอยู่ในสภาพพ่อเลี้ยงเดี่ยว แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่เคยชินกับมันเสียที ยิ่งในวันนี้ ที่ข้าวของในบ้านถูกรื้อกระจัดกระจาย ของเล่นเกลื่อนตั้งแต่บันไดชั้นบนลงมาชั้นล่าง ในห้องฟุ้งไปด้วยนุ่น ที่หลุดมาจากหมอนเน่าของเปรม หรือเปรมจิต ลูกสาวคนเล็กวัย 6 ขวบ พร้อมกับเสียงเจ้าตัวที่ร้องระงม เพราะถูกเปรมใจ หรือ แปมลูกสาวคนโตวัย 7 ขวบแกล้งไม่เลิก
“พ่อปราบ ๆ แปมทำหมอนเน่าหนูขาดอะ”
“อ้าว ! พี่แปม ไปแกล้งน้องทำไม ก็รู้ว่าน้องหวง ไม่มีหมอนเน่าน้องจะนอนไง คืนนี้ร้องทั้งคืนแน่แบบนี้ โธ่ !”
ปราบ บ่นไปแทบจะยีหัวตัวเองไป หงุดหงิดนั่นล่ะ แต่จะตีลูกบ่อยๆ ก็ไม่ใช่นิสัยพ่ออย่างเขาอยู่ดี
“ก็มันเน่าแล้วนะพ่อ ก็ทิ้งไปสิ มันเหม็นจะตาย”
แปม ลอยหน้าลอยตาพูด นี่ก็อีกที่เขาพยายาม
