ชวนชม เห็นคนต่างวัยสองคนทุ่มเถียงกันก็เริ่มไม่ไหว ถึงกับบ่นออกมาบ้างพอได้ยิน ขณะที่ปราบ อดเหลียวมองไปรอบๆ มองหาน้องชายของชวนชมไม่ได้
“แล้วนี่ไอ้ช้างไปไหนเนี่ย”
“ไปตลาด...มันติดเป้ง”
ชวนชมหัวเราะคิกคัก เมื่อพูดถึงพี่ชายที่กำลังหลงศรีจันทร์ ลูกสาวพ่อค้าหมูในตลาด
“ปากเสียแล้วนังชวน ไปว่าพี่เขาอย่างนั้น ไอ้ช้างมันไม่ใช่หมานะโว้ย”
“ก็มันจริงนี่ย่า ทำบ่นไปดี เดี๋ยวไอ้ช้างมันได้มีหลานทวดมาให้ย่าเลี้ยงแบบพี่ปราบ เลี้ยงสองคนนี่แน่”
“พอเถอะชวน พี่ถามนิดเดียว ว่าไปโน่น เดี๋ยวไงถ้ามันมา บอกให้มันไปช่วยพี่เก็บบ้านหน่อยแล้วกัน พรุ่งนี้เช้าเพื่อนไอ้ป้อมจะมา เห็นสภาพบ้านแบบนี้ อายขายขี้หน้าเขาตายเลย”
“เพื่อน ที่ว่าเป็นนักเขียนน่ะเหรอพี่ปราบ”
“นั่นแหละ...ไม่รู้จะมาทำไม เดี๋ยวนี้อยากได้ข้อมูลอะไร หาเอาในอินเตอร์เน็ตเยอะแยะ ไม่เห็นต้องมาลงพื้นที่จริงสักนิด”
ปราบ พร่ำบ่นเหมือนไม่สนใจ แต่แท้จริงแล้ว
