ฉัตรชยาไม่มีทางเลือกเลยต้องจับมือกับเขาไปแบบนั้น อินทร์เหยียดยิ้มราวกับกำลังสะใจอะไรบางอย่างเพียงแต่เธอยังไม่เข้าใจว่ามันคือเรื่องอะไรกันแน่ ทั้งสองเดินเคียงคู่กันเข้าไปจับจ่ายใช้สอยในตลาดเพื่อซื้อวัตถุดิบสำหรับทำอาหารหนึ่งอาทิตย์ แม้ค่าทุกคนต่างทักทายชายหนุ่มตามประสาคนคุ้นเคยกัน
“พ่ออินทร์ หายไปนานเลยนะ”
“ครับป้า พอดีผมมีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อย ขอไข่ไก่แผงหนึ่งครับ” เขาหยิบเงินส่งให้แล้วรับไข่ไก่มาถือไว้เองโดยให้หญิงสาวถือของอื่นๆ เพราะไม่ยอมปล่อยมือออกจากกัน
“แฟนเหรอ หวานแหววกันจังเลยนะ ปล่อยมือแล้วถือของก่อนก็ได้มั้ง”
“ไม่ได้หรอกครับ แฟนผมเธอชอบหลงทาง ถ้าไม่จับไว้แบบนี้เดี๋ยวได้หายกันพอดี” อินทร์ยิ้มหวานพร้อมตอบได้อย่างลื่นไหลราวกับว่าเป็นแฟนกันจริงๆ ฉัตรชยาอยากจะมอบตุ๊กตาทองสาขาการแสดงยอมเยี่ยมให้เขาเสียเหลือเกิน คิดไม่ถึงว่าจะมีมุมนี้ด้วย
อินทร์พาหล่อนเดินกลับมายังรถเพื่อเอาของล
