ลักษณ์ดันร่างบอบบางแต่สัดส่วนที่บดเบียดกับตัวเขาช่างอวบอิ่มจนหลังของหล่อนชนกับคอกม้า เสียงเจ้าอาชาสีน้ำตาลเข้มตัวสูงใหญ่ส่งเสียงฟืดฟาด เหมือนมันกำลังจ้องมองการกระทำของคนทั้งสองซึ่งสัตว์อย่างมันคงไม่เข้าใจ เสียงฝนยังคงตกหนัก ปานเลขารีบท้วงทันทีที่ลักษณ์เลื่อนปากของเขาออก
“อาลักษณ์ขา...อ่า...เอ้อ...ปุ๊ว่าในนี้มัน...”
“ทำไมเหรอปุ๊ ที่นี่ก็โรงม้าของอายังไงล่ะ”
“ใช่ค่ะ แต่ปุ๊กลัวว่าเดี๋ยวจะมีคนงานเข้ามาเห็นเราสองคนอยู่ด้วยกันแล้วเขาจะตกใจนะสิคะ”
“ไม่เห็นน่าตกใจตรงไหน ก็คนรักกันกอดกันนี่นา”
“อือ...อาลักษณ์ขา ตัวอาลักษณ์น่ะเปียกหมดแล้วนะคะ”
“อาหนาวไงเลยอยากกอดปุ๊...หรือว่าปุ๊หนาวเพราะตัวอาเปียก ถ้าอย่างนั้นอาถอดเสื้อออกก็ได้นะ”
ลักษณ์ไม่พูดพล่ามทำเพลง เขาผละห่างแล้วถอดเสื้อที่เปียกซ่กเพราะตากฝนมาที่ด้วยอารมณ์ร้อนออกแล้วพาดไว้บนไม้กั้นคอกด้านหลังหญิงสาว ปานเลขาถึงกับทำตาโตเมื่อเห็นเรือนร่าง
