“ถึงไม่โกหกแต่ถ้ามันไม่ใช่หน้าที่ของเธอก็ไม่ต้องมาช่วยที่นี่หรอก คนงานบาดเจ็บเขาก็ช่วยเหลือกันได้เอง”
“ปุ๊แค่อยากมาช่วยเท่านั้น อาลักษณ์มองปุ๊ในแง่ดีหน่อยซีคะ พีทกลับไปตั้งนานแล้วแต่ปุ๊ยังทำธุระไม่เสร็จพอจะกลับฝนก็ตกหนักพอดี หรือถ้าอาลักษณ์ไม่พอใจที่ปุ๊อยู่ที่นี่ปุ๊จะกลับตอนนี้เลยก็ได้ค่ะ”
“ปุ๊!”
ลักษณ์ดึงร่างเล็กที่กำลังจะเดินสวนออกไปกลับมา เขาไม่ได้ดึงตัวหล่อนไว้เฉย ๆ แต่กอดหล่อนไว้เสียแน่น ปานเลขาหน้าตื่นด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าคุณอาหนุ่มใหญ่จะกอดหล่อนไว้แบบนั้น เด็กสาวทั้งตื่นตระหนกตกใจและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน หล่อนอึ้งและยืนตัวแข็งเหมือนหินหลักแต่ไม่ได้โวยวายหรือปัดป้อง
“อะ...อาขา...อะ...เอ้อ...”
“ทีหลังอย่าไปไหนสองต่อสองกับนายพีทอีกนะปุ๊ ได้ยินที่อาพูดหรือเปล่า”
“ทะ...ทำไมล่ะคะอาลักษณ์”
“อาไม่ชอบให้ปุ๊ไปกับผู้ชายไม่ว่าหน้าไหนทั้งนั้น”
“ปุ๊...ปุ๊ไม่เข้าใจค่ะอา”
“อาหึงยังไง
