บทที่ 5 คิดถึงล่ะสิ
662 คำ
“สวัสดีค่ะท่านผู้ชมรายการ เซเลบคนดัง ดิฉัน ดารา กิตติธนปกรณ์เป็นผู้ดำเนินรายการ เซเลบคนดัง วันนี้เรามาพบกันแขกรับเชิญสุดวิเศษในวันนี้ เธอเป็นบุคคลที่สวยที่สุดของประเทศก็ว่าได้ เธอคือมิสยูนิเวิร์สที่ได้รับตำแหน่งปีนี้ ขอเชิญพบกับ เด่นนภา จันทร์วัชรโภคิน มิสยูนิเวิร์ส 2116”
เสียงปรบมือจากห้องส่งดังขึ้น เด่นนภาก้าวเดินออกมาจากหลังเวที เธอเห็นว่าดาราลุกขึ้นยืนต้อนรับเธอ เธอโบกมือให้ผู้ชม และเดินเข้าไปหาดารา พร้อมยกมือเรียวไหว้สวัสดีดารา สวัสดีไปยังผู้ชมในห้องส่ง และกล้องช่างภาพ
“สวัสดีค่ะ เด่นนภา จันทร์วัชรโภคิน ขอบคุณมากนะคะที่มาเยือนรายการเซเลบคนดัง”
“สวัสดีค่ะ ยินดีมากค่ะ” เด่นนภาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม นั่งลงพร้อมกับดาราบนโซฟาสีแดงบุด้วยกำมะหยี่ เธอทอดสายตามองผู้คนในห้องส่ง มีป้ายไฟชื่อเธอด้วย
ปลื้มใจจัง
“ฉันได้ดูรายการประกวดมิสยูนิเวิร์ด คุณเด่นสวยมากๆ เลยนะคะ ในชุดประจำชาติ” ดาราเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณค่ะ ประจำชาติมันดูสวยและทรงคุณค่ามากค่ะ”
“แต่คุณดูสวยมากๆ และนำพาตำแหน่งให้เราทั้งประเทศชื่นใจอีกด้วย จากคำถามถ้าคุณเป็นมิสยูนิเวิร์ด คุณจะทำอย่างไง ทำไมคุณถึงตอบว่าถ้าฉันได้เป็นนางงามในปีนี้ ฉันอยากจะช่วยคนอยากช่วยผู้ยากไร้และผู้ด้อยโอกาสทางการเรียนและการศึกษา เพราะการศึกษาเป็นสิ่งสำคัญในการดำรงชีวิตไม่ใช่มีแค่ปัจจัยห้าเท่านั้น และการศึกษาเสริมสร้างบุคลากรและอนาคตของชาติให้เข้มแข็งทัดเทียบกับนานาประเทศ นอกจากการศึกษาแล้วเด่นยังเห็นว่าการรักษาทางการแพทย์ก็เป็นสิ่งสำคัญ ผู้ด้อยโอกาสยังมีอีกมากที่เข้าถึงโรงพยาบาลและยารักษาโรค ดิฉันเห็นว่าอยากเข้าไปช่วยเขาไม่มากก็น้อย”
“จากคำตอบที่ตอบไปนั้น ฉันต้องการให้คนเท่าเทียมกันไม่ใช่ในประเทศของเราเท่านั้น แต่เป็นต่างประเทศด้วย ถ้ามีคนป่วยที่ขาดโอกาสทางการเงินฉันอยากจะเข้าไปช่วยพวกเขา”
“เป็นคำตอบที่ดีมากเลยค่ะ อีกทั้งคุณได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งด้วย” ดาราเอ่ยถาม และดูสคริปต์
“ค่ะ แต่ก่อนอื่นจะบอกว่า ฉันไม่ได้เรียนอย่างเดียวมีเล่นบ้าง ไม่อยากให้ตัวเองเครียดจนเกินไป”
“แล้วคุณเอาเวลาไหนไปอ่านหนังสือคะ”
“ฉันอ่านช่วงกลางคืนวันละหน้า แต่ก่อนสอบก็มีปั่นก็บ้างละ” เด่นนภาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงขบขันทำให้พิธีกรและคนในห้องส่งหัวเราะออกมา
“แรงบันดาลใจอะไรให้คุณอยากเป็นนางงามคะ” ดาราเอ่ยถาม
“มันคือความใฝ่ฝันของฉันตั้งแต่เด็กที่อยากจะเป็นนางงาม ฉันเป็นคนไม่ได้รักสวยรักงามเท่าไหร่ แต่แม่ของฉันชอบจับขัดตัว ขัดไปขัดมามีร้องไห้บ้าง”
“ทำไมละคะ”
“ก็มันเจ็บสิคะ”
“เธอพูดได้ดีมาก สร้างเสียงหัวเราะในห้องส่ง และมีคอมเม้นท์จากทางบ้านเอ่ยชื่นชมเธอใหญ่เลยนะ” ดาหลาเอ่ยบอกชื่นชมเด่นนภาหลังจากที่ก้าวเดินออกมาด้านหลังเวที ไปยังห้องแต่งตัว โดยมีดาหลาเป็นคนเปิดประตูให้ เธอจึงก้าวเดินไปนั่งที่เก้าอี้
“เขาไปแล้วเหรอ” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แฝงไปด้วยความสงสัย
“ใคร หมออัฐเหรอ” ดาหลาเอ่ยถามกลับ
“อืม” เธอเอ่ยคำเดียว
“น่าจะสวนทางกันนะ คิดถึงละสิ” ดาหลาเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
“เปล่าเห็นไม่อยู่”
“ชอบเขาก็บอกมาเถอะน่า เดี๋ยวก็ได้ร่วมงานละ”
“ฉันไม่พูดด้วยล่ะ”
- ผู้เขียน
